de verlaten kinderen

Laatst was ik, vanwege een projekt , bij het Cipto, een van de grootste ziekenhuizen van jakarta. Wij sponsoren een projekt dat zich bezighoudt met kinderen met kanker, met infektieziektes en kinderen die op de afdeling neonathologie zitten. Geen vrolijk gezicht uiteraard allemaal. In Indonesie heerst met name leukemie en een soort oogkanker, resultaat is dat er een oog wordt weggehaald. Dan is het kind nog wel levensvatbaar. Vaak gebeurt het echter dat ouders niet terugkomen voor een volgende chemotherapie, of veel te laat komen, betekent dat ong 60% van de kinderen eigenlijk onnodig sterft Vaak zijn de ouders bang voor de kosten, ze moeten een soort bewijs van onvermogen halen bij het dorps- of wijkhoofd, maar...daar moeten ze ook weer geld voor betalen.......wat ze niet hebben..vicieuse cirkel.
Verder erg geschrokken bij de afdeling infectieziekten, waar ook ondervoede kinderen lagen. Een meisje van 11, denkend aan de beelden van biafra vroeger, met een vrij welvarende moeder naast zich, een klein kindje van 3 maanden, met zo'n oud verwrongen gezichtje.....dat sneed werkelijk door je ziel. Maar wat wil je ook, een heleboel van dit soort hele eenvoudige moeders voeren hun kinderen alleen maar met met bakmi, een soor bami uit een pakje....
Toen werden we naar een klein kamertje geleid, zo 5x5 waar tegen de muur aan ong 15 bedjes stonden met gezonde kinderen erin, tussen de 3 maanden en 3 jaar. Die kinderen waren verlaten door hun moeder, ofwel er was iets met de kinderen of de ouders/moeder waren te arm om dit kind nog te eten te geven. Die kinderen gaan uiteraard naar een orphanage, echter eerst moet er 3x in de krant staan met een tussenperiode van 2 weken dat dit kind opgehaald kan worden Pas daarna kan het kind verwezen worden naar het weeshuis waar dan ook nog plaats moet zijn. Zo lagen daar dus kindjes waar niets mee gebeurde, de hele dag niet, de hele week niet, de hele maand niet. Ze kregen hun natje en hun droogje, werden verzorgd, maar voor de rest was er geen personeel om zich met hun bezig tehouden.....hartverscheurend. De kinderen zaten alleen maar apatisch voor zich uit te staren.

We hebben nu een vrouwen groep opgericht (de bedoeling zwaan kleef aan) die eens per week naar de kinderen toe gaat en met ze gaat spelen, Het enige wat nodig is , is een deken, wat speelgoed, en een beetje liefde.
Wordt vervolgd, we gaan er volgende week voor het eerst heen.

the mudvulcano in oost java

In mei 2006 ontstond door een boring van het bedrijf Lapindo een moddervulkaan die zijn weerga niet kent, pure modder, stinkend, warm, hele dorpen verdwenen. Een enorme ramp die nog niet geeindigd is. Om je een idee te geven:
tot feb. 2008 zijn er meer dan 12.000 huizen onder de modder verdwenen, 20 fabrieken, 25 scholen, de highway naar Malang en uiteindelijk Bali ondergelopen....... Wat begon als een poel van modder in 2006 is nu een binnenzee van modder van 8 km3 geworden. Een Pompeii van Indonesie.
Daarvoor zag je rijstvelden, dorpjes, kleine fabriekjes, mensen, een dichtbevolkt vruchtbaar gebied. Nu een stinkende gorgelende massa, die soms even uitbarst en een enorme 'scheet' laat van vieze gassen.

Lapindo, het drilling bedrijf, is onderdeel van het Bakrie concern, toebehorend aan een van de rijkste families van Indonesie. Een van de leden van de familie is minister van Sociale Zaken in het huidige kabinet. De Bakrie familie is een van de grootste sponsors geweest van de huidige president SBY tijdens de vorige verkiezing. Het is voor iedereen duidelijk dat het bedrijf Lapindo door een boring op 3000 m diepte de trigger was van de eruptie. Toch heeft het tot nu geduurd dat de dorpelingen iets van kompensatie kregen, ong. 1900 US per familie, wel veel geld voor hier, maar niet als je en je huis kwijt bent en je baan.
De regering heeft nu gezegd dat niemand meer moet zeuren, de kompensatie is toegekend (die Lapindo niet kan betalen vanwege de krisis......ra ra krijgen de dorpelingen ooit hun geld???), en klaar is kees, we gaan weer over tot de orde van de dag.
en ondertussen blijft de vulkaan maar modder spuwen. Er is een enorme dijk (23 km) rondom gebouwd, hopelijk houdt die het..... ze weten niet wanneer het ophoudt....kan nog jaren duren....

Wij reden er langs toen we naar ons regenachtige resort gingen. Overal op de dijk hadden ondernemende lieden wat krakkemikkige trappen gebouwd, dus als je de mud wilde zien, moest je 5000 Rp betalen om 'hun' trap op te mogen. Boven aangekomen kon je ook nog een ojek/motor inhuren om verder de dijk op te rijden. Het te zien, en met name te ruiken gaf een situatie, die we natuurlijk uitgebreid volgden via de pers, handen en voeten. Waar moet dat eindigen? En vooral hoe? Nobody knows....

idul adha in surabaja

Idul Adha is het islamitsische offer feest; net als wij het verhaal kennen van het oude testament heeft de koran een beetje hetzelfde verhaal. Mohammed wilde dat Abraham zijn zoon offerde en uiteindelijk mocht hij een beest offeren, allemaal voor het 'goede' doel. Idul Adha is een feest waarin veel beesten worden geslacht en het vlees wordt weggegeven, aan familie en vrienden en aan de arme mensen van de buurt. Al weken van te voren zag je tenten met beesten erin voor de verkoop, kambing (geit), sapi (koe), dat gaf even een heel ander straatbeeld. ik kan me van Nederland herinneren dat vroeger de geiten en zo ritueel geslacht werden op de balkons van flatgebouwen, wat uiteraard voor de nodige commotie zorgde in de buurt. Nu worden alle beesten ritueel geslacht in het abattoir.


Dat weekend zijn wij naar Surabaja gegaan, ook voor arjens verjaardag Ik had een mooi golf resort uitgezocht, wat ook echt mooi was....behalve dat we van de 3 dagen 2 dagen geen warm water hadden...lang leve Indonesie! Hier hebben we trouwens wel een reduktie in prijs voor gekregen. Helaas hebben we geen reduktie gekregen voor het weer: 1.5 dag regen, en niet gewoon, nee.....pijpestelen....gelukkig was de kamer mooi, maar helaas geen jacuzzi, die er wel was, maar geen warm water. Wel masseuses, gelukkig. En uiteindelijk ook nog een beetje gegolfd.

grapje & happy Xmas

deze kreeg ik opgestuurd......
wel erg leuk!!!!!

als een soort vroege kerstgroet

bij deze
er volgen meer.....

BALI...!!!!

ja wat was het weer HEERLIJK om op Bali te zijn
- door de rijstvelden te lopen in Ubud
- shoppen tot je een ons weegt
- lekker eten in Casa Luna
- naar Seminyak italiaans genieten in LaLuciola
- of the trendy crowds aanschouwen in Ku de Ta tijdens zonsondergang!
- lekker zwemmen in zee
- en bovenal....genieten van Honeymoon Guesthouse, wat was het weer heerlijk! Iedereen die naar Bali gaat, moet hierheen..of eigenlijk niet want dan wordt het nog moeilijker er in te komen...

KORTOM - heerlijk, te kort, smaakt naar meer............yeah!!!!

een week uit het leven van.....

Langzamerhand krijg ik wat lijn in m'n leven hier. Als je nieuw bent scharrel je van hot naar her, naar interessante en minder interessante dingen. Gelukkig had ik een vrij goed idee wat ik wilde , maar dan nog moest ik leren een beetje struktuur in m'n leven te creeren met openheid naar nieuwe dingen.

Nou ja, dus bij deze een klein verhaaltje over mijn leven hier.

Arjen gaat meestal om 1/4 voor 7 weg naar 'kantor' en komt 's avonds om een uur of 8 (afh van verkeer) weer thuis. Ik sta meestal met hem op om een uur of 6, we ontbijten en als hij weg is, ga ik (wel afhankelijk van mijn programma) naar ons fitness kamertje waar o.a. een tred mill staat en loop ik tussen de 20 en de 3o minuten. Dan wat grondoefeningen en dan als toet zwemmen, wat heerlijk is. Daarna heeft de maid (als ze er is) verse sinaasappelsap, een appel en koffie gemaakt die ik dan opeet en drink. Helemaal gezond en helemaal heerlijk. Als ik zo mijn ochtend begin , kan de dag eigenlijk niet meer stuk.
's Avonds na het eten gaan Arjen en ik vaak nog even zwemmen, vast ritueel en ook heerlijk. je frist op, daarna nog even tv kijken (Obama...!!!), en niet al te laat naar bed (meestal voor 11en)

Maandag is vaak een werkgroep dag, 's ochtends vergaderingen en ' middags op bezoek bij een projekt. De werkgroep (waar ik later wel meer over zal schrijven, we krijgen trouwens een 'echte' website, waar ook alle projekten in komen te staan) heeft een heel aantal sponsoren, varierend van partikulieren tot stichtingen) en een aantal projekten onder zich (een stuk of 15 op dit moment). Ieder projekt heeft 2 projekthouders, en het bestuur heeft het overzicht, en neemt beslissingen over aanvragen. Eenmaal in de maand zijn er bestuursvergaderingen, en eenmaal algemene ledenvergaderingen. Mijn rol in het bestuur (samen met 2 anderen) is een algemene supervisie over de projekten. Daarbij ben ik projekthouder.

's Middags worden dus vaak projekten bezocht, soms als nieuwe mensen de projekten willen bezoeken, daarbij ken ik nog niet alle projekten, dus altijd leuk om die te bezoeken.
Andere keren ga ik naar het opvanghuis voor straatkinderen KDM, of naar de JIS (Jakarta International School) waar we (d.i. KDM) een projekt mee samen doen, heel interessant. Mijn rol is er een van supervisor, adviseur en coach.

Vaak ga ik maandagavond naar een koor waar ik lid van geworden ben.

dinsdag is mijn Heritage ochtend, ik beheer mede de library, en zit er dan ook die ochtend; de heritage society is een grote club, die allerlei culturele dingen organiseert, boeken uitgeeft, musea beheert, etc. allemaal in het kader van de heritage van Jakarta. Ik doe dan dus de bibliotheek, ik zit 1x p/2 weken een ochtend in een zgn explorer groep, bezoeken we kulturele of anderszins zaken/projekten (bijv. foto hierboven gaat over geneeskrachtige kruiden), en 1x in de maand een Indonesian contemporary art groep.
dinsdagmiddag is mijn kdm middag, dan ben ik de hele middag in Pondok Gedeh

Vaak zit ik 's avonds in het Erasmushuis waar een hele serie lezingen wordt gehouden.

woensdag ben ik of op pad met de explorer groep, of ik zit bij een projekt
donderdag is mijn indonesian contemporary art ochtend, vaak op bezoek bij een galerie,
's Middags zijn er vaak dingen van de werkgroep, deze donderdag was ik op bezoek bij een ziekenhuis, waar we de inrichting van een klasje voor zieke kinderen hebben gesponsord.
vrijdag is eigenlijk de enige dag in de week dat ik geen programma heb. 's ochtends vaak golfles (wat een luxe), thuis rotzooi opruimen of dingen regelen, enfin genoeg te doen eigenlijk.

Ik zal in mijn volgende blogs wat meer ingaan op de projekten die we doen, vaak heel interessant en ontroerend.

In het weekend doen we verschillende dingen. Vaak golfen we op zondag, soms in een groep soms met z'n 2en. Ook vaak op zondag lunchen we bij mensen of gaan 'brunchen' (een populaire bezigheid in Jakarta op zondag), soms zijn er kulturele zaken waar we heen gaan of soms een film.
Vaak ook lekker rondom het erf!

Voor de rest zijn er door de week natuurlijk ook veel sociale dingen, een lunch hier, een koffietje daar, wat voor soms voor leuke inkleuring zorgt en soms booooooring.........

Mensen die je ontmoet....ja hetzelfde als overal...soms superinteressant, soms interessant en soms boooooring.......

Ik ken gelukkig ook heel wat indonesische mensen, morgen een lunch bij leuke interessante indonesiers.
Nou ja, dit was het dan even voor nu...

winter in aups

nou ja, natuurlijk nog niet, maar de fotoos zijn mooi! Dit is maar een paar dagen per jaar, maar o zo prachtig. Er komen er nog meer, nou ja, niet van de winter maar van andere jaargetijden. Gewoon nog even genieten ...van aups!

obama!

erg origineel, maar ook in Indonesie was de overwinning van Obama merkbaar. Hieronder het artikel wat verscheen in de Jakarta Post afgelopen donderdag!

Volgende week ga ik de school in Menteng bezoeken, leuk! Neem ik wel een fotootje van.

Jakarta celebrates the Menteng Kid's victory

The Jakarta Post, Jakarta

Jakarta shared the anxiety and the joy of the U.S presidential election won by new Indonesian darling Barack Hussein Obama on Wednesday.

It was a special day for students of Obama's former school SDN Menteng 01, Central Jakarta, who gathered at the school's hall to watch the final results pour in. Several pictures of Obama during his school years there were prominently displayed.

A 15-minute silence has been held here every day since Monday to allow the students to pray for Obama's victory.

"Every day we have something different to pray for, but since Monday we have prayed for him," said principal Kuwadiyanto.

Obama, or Barry as he was affectionately called during his time in Indonesia, enrolled in the school -- then named SD Besuki -- as a third-grader in 1968. He previously attended the Fransiskus Asisi Catholic School, also in Central Jakarta.

Obama's historic election as the next U.S. president was a dream come true for his supporters in Indonesia.

"I think it's good motivation for the children to study hard and set their dreams high," Kuwadiyanto said.

Israella Dharmawan, Barry's former teacher at Fransiskus Asisi and an avid follower of the U.S. election, said she was proud and touched by Barry's win.

"I hope to see him become a good president and keep his campaign promises," she said, adding he was good, cheerful and easygoing as a young boy.

"I remember he once wrote two stories titled 'My mother, my idol' and 'I want to be a president'," she said.

Obama's former classmates at SDN Menteng 01 also recalled the times they spent at Caf‚ Pisa, Menteng, with the now U.S. president-elect.

Obama moved to Indonesia at the age of six with his mother Ann Dunham and his Indonesian stepfather Lolo Soetoro. He lived in Jakarta from 1967 to 1971.

In the rest of the capital, Jakartans cheered the election of Anak Menteng (the Menteng Kid) as America's first black president.

"Though I am not an American, I am very happy to hear that a child who studied in Menteng will be the next U.S. president," Sugiyono, a taxi driver, said after hearing radio reports of Obama's win.

The U.S. Embassy and USINDO organized a U.S. Election Day event at the InterContinental Hotel's Grand Ballroom. Most of the guests were non-Americans.

"It's no longer a U.S. election," one guest said. "It looks like an international election. People all over the world are eagerly awaiting the outcome of the election."

Among U.S. Ambassador Cameron R. Hume's invited guests were presidential spokesmen Dino Patti Djalal and Andi Mallarangeng, former ministers Emil Salim and Alwi Shihab, members of the House of Representatives, scholars, journalists and diplomats.

Despite their busy schedules, the British, Swiss, German, Austrian, Brazilian, Mexican, Jordanian, Tunisian, Palestinian and Singaporean ambassadors turned up to witness the historic moment.

Enda Nasution, who chairs the Obama for Indonesia society, celebrated Obama's victory with 300 members of the group, which was founded over the Internet.

"It's great to be part of history. No one thought Obama would win the U.S. presidency," Enda said.

eten ...enzo

We hebben dus een nieuwe pembantu (= maid). Deze heeft a. het buskruit niet uitgevonden en b. leeft ze ongeveer in de middeleeuwen. Toen ik haar gisteren 'al' onze elektrische apparatuur liet zien, was het echt de eerst keer dat ze een koffiezetapparaat, een juice apparaat en een broodrooster zag, en wist ook niet ze te gebruiken.........nou ja, kan gebeuren. Gisteren was ook de dag dat ze vlgs mij voor de eerste keer in een auto zat, iig wist ze niet hoe de veiligheidsgordels werkten.
Vanavond zou ik alleen thuis eten, arjen was weg. Ik had nog wat soep van gisteren, dus een prima maaltje voor mij alleen. Had ze de soep 'weggegooid' (wat betekent dat ze hem opgegeten had, indonesiers gooien echt nooit eten weg); toen had ik nog een soort lekker kiphapje in de diepvries, dus legde dat klaar. Gewoon om op te warmen. zij dacht ha, dat kan ik ook, en maakte er de meest weerzinwekkende soep van. enfin, toch maar weer een gebakken eitje vanavond.....

en dit nadat ik vanmiddag, samen met iemand anders, wel 10 restaurants ben afgegaan op zoek naar goede afzuigkappen, Dit alles in het kader van een nieuwe keuken voor een opvangtehuis voor straatkinderen. Het leek een goed idee, en we hebben veel keukens en afzuigkappen gezien. Nou, daar krijg je ook geen honger van. In een keuken veegden ze het net gevulde bord (waar een beetje overheen gemorst was je kent dat wel), af met en doekje dat werkelijk zwart zag van de viezigheid. In een andere keuken gleed je uit van de vettigheid, de geur in de meeste keukens was om te kotsen, enfin had ik dan eigenlijk nog 'trek'???? eigenlijk niet dus.. gelukkig dus maar dat er geen lekkere soep meer was...en mijn lekkere kiphapje verpest is....

Indonesie is een land waar iedereen geregeld last van z'n maag heeft. Dat houd je mager, ik ben in geen jaren zo slank geweest. Arjen ook niet trouwens. Na mijn debakel van de zomer, is mijn echte TREK, zin in eten, en vooral dan ook indonesisch eten erg afgekoeld. Laatst lunchte ik met iemand die nog niet zo lang in Indo was. In het begin at hij alles wat los en vast zat, hij adoreerde het indonesiche eten. Toen is hij 4 dagen lang dood en doodziek geweest. Nu heeft hij eigenlijk nergens meer zin in, zeker niet in indonesisch eten. En eigenlijk heb ik hetzelfde. Nou ja, het houdt je mager, maar het is wel saai.....eten kan zo leuk zijn!

anti porn bill

Nou ondertussen gaat het leven hier verder. zondag begint Noor (ze heeft zo'n ingwikkelde naam dat ik haar Noor noem), de zuster van de jongen die hier werkt, on verra. Ze kan alleen maar bahasa indonesia (goed voor mijn taalvaardigheid, maar wel ingewikkeld), ze heeft een hoofddoek (...gelukkig draagt ze die niet in huis)...........ze zijn allebei erg moslim, en vast ook heel erg voor de nieuwe anti porn bill die gisteren hier door het parlement werd geperst.

Alsof ze niks beter te doen hebben hier in indonesie, over deze anti porn bill wordt al maanden gepraat in het parlement. En het is wel redelijk heftig...
- het verbiedt alles, tijdschriften, kranten, kleren, muziek, gebaren (!!) die maar enigszins iets te maken kunnen hebben met seksualiteit.
- dit alles natuurlijk zeer subjektief, wie bepaalt het, uiteindelijk de rechter
- je kunt er maks 10 jaar voor in de gevangenis en boete bedraagt 500.000 US
- en 'klikken' wordt beloond!!!! Er moet op elkaar gelet worden....

Gelukkig mogen toeristen nog wel bikini's aan.......

Maar ..je kunt je niet echt voorstellen wat voor reperkussies dit heeft, o.a. voor de art wereld. een naakt schilderen of tekenen behoort ws tot het verleden....; een naakt kopen kan je beter niet doen - gevangenisstraf mevrouw, meneer. En dat naakt dat al zo leuk in je huis hangt....haal het maar liever weg....

zoenen in publiek, of elkaars hand vast houden..ten strengste verboden
sexy dansen in de disco...ho maar
belly dancing ..... too sexy

Hier is in het parlement dus heeeeel veel tijd aan besteed. Ondertussen wachten de bali bombers op hun doodstraf, die waarschijnlijk begin november gaat plaatsvinden. Vanuit de gevangenis komen allerlei opruiende brieven van ze, dat hun daden goed waren, nagevolgd moeten worden, dat ze 'heilig verklaard' worden.....Hoe kunnen die brieven nu uit de gevangenis gesmokkeld worden???
let wel, deze berichten heb ik niet uit de indonesische kranten maar uit de australische en singaporean. Australie heeft hun mensen die in indonesie wonen ook gezegd om begin november zich niet te begeven in openbare gebouwen zoals shopping malls en hotels.
Ook in de singaporese kranten stond dat men bang was voor aanslagen.....in de indonesisiche kranten : niks, laat staan dat er een woord aan besteed wordt in het parlement.

De moraal van dit verhaal?????

'ode aan patma'

Patma is weg.

Ze kwam ergens in juni. Ik vond haar niks, een soort zwijgende veger, waar ik me iedere keer rot van schrok, met verkeerde energie. Maar goed, de zomer door, en toen begon het allemaal wat meer te wennen. Een weinig vragende vrouw, die er eigenlijk altijd was. Kleren die altijd gewassen, gestreken en gevouwen werden. Die altijd gemaakt werden, als er weer eens een knoop ontbrak. Koken, met enthousiasme, ook nieuwe dingen, en vol liefde. Eindeloos vegen, vol aandacht voor mij en mister: altijd als Arjen arriveerde stond het koude bier al in de aanslag. Voor mij mijn fruit en thee, kortom veel zorg. En natuurlijk, soms werd het haar te laat (mister kwam soms om 8 uur thuis, 8.30 eten, afwassen, en de volgende dag stond ze weer klaar met haar ontbijtje om 6.30...) en dan serveerde ze ons dinner in pijama...nou ja....soms kon ze, als ik bezig was met mijn computer eindeloos om me heen 'vegen'..aandacht??? maar goed , over het algemeen..
ze was zorgzaam
ze was lief
ze was er ...
en dat was erg prettig

ik had het gevoel dat zij zich thuis voelde

afgelopen vrijdag vertelde ze dat ze naar haar zuster moest in Bandung, die ziek was,

ik gaf haar nog wat geld voor de reis

zaterdag wilde Ujang praten(de jongen die bij ons werkt tuin etc. en niet goed met patma kan opschieten) : begon te klagen dat ze oneerlijk was, enfin 10.000 triviale zaken..en ik zei hem dat patma gewoon zou blijven!

belde zij die middag...
en is dus niet meer terug gekomen.....
exit Patma

de sleutel van haar kamer is door iemand teruggebracht : het is alsof er nooit iemand in die kamer heeft gezeten / gewoond....

nou ja, weg is weg.......
maar ..
ik voel opeens dat ik haar mis

jammer
en ik weet bij god niet waarom / hoe & wat?????

dat heet nu kultuurverschil heb ik me laten vertellen
........................................

un petit vin???

Een van de dingen die het leven aangenaam maken, is een glaasje wijn bij het eten, toch? Of een glaasje koude witte wijn op het terras, ook niet te versmaden!
Dat kan in Indonesie problematisch zijn. Je kunt hier wijn kopen in de zgn Duty free shops, er zijn er zelfs twee vlak in de buurt. Toen wij hier aankwamen, was er weer een algemene stop en konden alleen mensen die een diplomatiek paspoort hadden, wijn etc. kopen. Soms kon je binnen sluipen, als bijv. de douane aan het lunchen was of zo, en dan wilden ze je nog wel eens wijn verkopen, en vroegen ze stralend dat je nog veeeel meer kon kopen! als je dan de keer erop een respektabel aantal flessen op de counter deponeerde, was de policy veranderd en kon je niks mee nemen (toch een beetje genant!). De wijn bij de Duty Free is niet gratis, goedkoopste ong. 120.000 (12 US).

Toen zijn we maar overgegaan op de dure wijn bij een winkel hier ook in de buurt, VIN+ , wijn is daar 250.000 ++ (ong 25 US, en dan heb je dus een goedkope......), bijv. Jacobs Creek, een Australische witte wijn die vlgs mij bij de AH 6 Euro kost! Maar het was gemakkelijk daar en geen gezeik.

Maar goed, nu hoera hoera, zijn de regels van de Duty Free weer wat versoepeld en kan je daar per persoon per dag 3 flessen wijn kopen, met een zgn KITA pas (dat is de indonesisiche verblijfsvergunning). Totdat de regels weer veranderen.........

en er wijn genoeg is..want dat kan ook een probleem zijn. soms heeft de douane het niet naar haar zin, houdt alles vast en dan is er dus geen wijn te koop....zelfs in Bali niet!

enfin ondertussen geniet ik nu van een lekkere koud glas witte wijn, en dan is het leven ook hier GOED!

belajar bahasa indonesia!

ik heb net mijn eerste week intensive course Bahasa Indonesia achter de rug! 6 uur per dag, je moet er wat voor over hebben! en frustrerend, ik heb het gevoel dat ik na een week nog steeds NIETS weet! Nog steeds een enorm gestuntel wanneer ik iets probeer te zeggen in het indonesisch.
Terwijl wij nederlanders toch een enorm voordeel hebben: ik kreeg net opgestuurd van ibu Tettie, een van de docenten, 28 bladzijden indonesiche woorden die herleid zijn uit het nederlands!!!!
zoals
arbei (aardbei), bludrek (bloeddruk), persis (precies), bangkrut (bankroet), swempak, spanduk, openkap (cabriolet), asbak, branwir, vermak, rok/blus/jurk, asprak (afspraak), ambeien.

De meest auto onderdelen zijn van het nederlands: knalpot, sepatbor (spatbord), bak bersneling

Nou ja, zo zijn er er 22 blz die ik niet zal toevoegen. De meest woorden echter in bsa. indonesia komen voor ons van mars...totaal niet te herleiden, gewoon uit je kop leren: zoals dus 'belajar'= studeren.
en hele leuke woorden: nungkrung.......betekent eigenlijk een beetje 'chillen', daar zijn ze heel goed in hier, op straat zie je eindeloos veel mensen die een beetje voor zich uitstaren, met elkaar ouwehoeren, over niks, enfin, nungkrun kan overal maar vooral op straat. Verder is de nationale hobby hier in de grote malls ' cuci mati ' (letterlijk 'je ogen wassen') betekent nieuwe dingen zien, naar leuke meisjes of jongens kijken, dus als je weet wat 'nungkrun' en 'cuci mati' betekent, dan ben je al heel ver gevorderd in de indonesische taal!! Hoi hoi, ik dus ook, maar niet heus.

Ik zit in een leuk klasje! Er is altijd een domste van de klas, hier een philippijns - australische, die grammatikaal een drama is maar wel the most savvy, kan het beste praten (is een echte shopper dus weet veel van 'pasar maleis'), verder een beauty van een indiase-british, met een nederlander getrouwd, independantly wealthy, en wonen hier 'gewoon', een indiaas-british jongen/man, lekker funky, leeft en amuseert zich, en een chinees-venezuelaan, die werkt bij Lippo. en ik dus, wel verreweg de oudste...... het groepje is interessant, en we kunnen erg lachen samen. Leuk toch altijd, zo'n samengeraakt zooitje, interessant. Je zit voor 2 weken aan elkaar vast!

nou ja, one more week, en wie weet....kan ik dan echt met het personeel hier kommuniceren!

selamat hari raya idul fitri!

Afgelopen week werd het islamistisch nieuwjaar gevierd, Idul Fitri zoals het hier in indonesie wordt genoemd. Dagen van te voren komt er een soort volksverhuizing op gang, vergelijkbaar met bijvoorbeeld in China Chinese Newyear. Iedereen gaat terug naar zijn/haar dorp ergens in java of elders. Autowegen overvol, een enorme hoeveelheid motoren met vrouw aan boord en 2 kinderen er ook nog bij, en vaak voor 100en kilometers!
Jakarta is inderdaad vrij leeg gedurende die dagen!!! en hadden we maar in jakarta kunnen blijven.........

Arjens fabrieken liggen in west java, vlakbij het strand en aangezien hij die dagen on duty was, vertrokken wij naar Anyer, een soort indonesische badplaats aan de kust, waar een kamer voor ons was gereserveerd in een van de respektabele, grote hotels. Al toen we aan kwamen keek ik mijn ogen uit naar al die mensen die auto's uittuimelden met een hoeveelheid koffertjes, plastic zakken met etenswaar, je kunt het je niet voorstellen. Hele families laden zich in dat hotel, en bevolkten een kamer met z'n 10en waar wij met z'n 2en zaten. Er werd gekookt, een grote rotzooi, en de galerij leek dus wel een grote warong.
In het zwembad kon je je niet bewegen, laat staan dat je nog een lege stoel kon vinden, het strand, normaliter toch aardig om te wandelen was zo overvol dat het leek alsof je in de kalverstraat liep. De foto hierboven is genomen om 6.30 's ochtends toen we dachten nog redelijk rustig een duik in zee te nemen!! Het water was trouwens lekker!!

Na een paar dagen was het puur genieten van de rust in Jakarta!!!!
Selamat Hari Raya!

Tana Toraja!

Vorige week was ik in de binnenlanden van Sulawesi, het vroegere Celebes. In een provincie de Tana Toraja, bekend vanwege de graven en de funeral ceremonien. vliegen naar Makassar en dan ong. 7/8 uur rijden in een minibusje, dus echt ver weg!
Een week lang heel vroeg opstaan en veel zien, super interessant maaar ook super vermoeiend. De reis was georganiseerd door iemand van de heritage society en uiteindelijk waren we met 7 mensen, prima aantal, en een gids natuurlijk.
De toraja bevolking is ingedeeld in 5 kasten, a la India, met als laagste kaste de slaven. Je kunt niet gemakkelijk switchen van laag. De bevolking is overwegend christelijk, of animistisch. De nederlanders hebben begin van de 20e eeuw het christendom geintroduceerd, het koppensnellen verboden, en rijstverbouw geintroduceerd. De natuur is er prachtig, veel hoge bergen. Wij zaten ook hoog, ong. 1000 meter, dus lekker koel.
De toraja zijn bekend om de manier waarop ze hun doden begraven. Iedere hoogeplaatste familie heeft een graf, in een rots of grot, waar de hele familie gezellig bij elkaar begraven ligt, een soort familie graf dus. Van ieder lid wordt een soort beeldje gemaakt, een tau tau, dus vandaar dat je vaak de hele familie afgebeeld ziet op de rots.
De begrafenis is een hele happening en duurt vaak een hele week. De bedoeling is dat de gehele extended family aanwezig is, en dat is een hele organisatie, aangezien de toraja's verspreid zijn over de gehele wereld. Zo kon het zijn dat wij een (helemaal gekleed in de rouwkleren van de toraja) vrouw tegenkwamen met een kindje, die getrouwd was met een deen, en in kopenhagen woonde! Waarschijnlijk daar een moderne vrouw!
Daarbij is een begrafenis erg duur voor de familie. Hoe rijker de familie is, hoe meer karbouwen (buffalo's) en varkens er geslacht moeten worden. Het kan dus gebeuren dat dode oma of opa al meer dan een jaar in huis ligt, wel 'behandeld' natuurlijk, voordat zij/hij ten grave gebracht kan worden.
Iedere dag tijdens zo'n ceremonie gebeurt er wel wat met vaak duizenden mensen erbij, hele dorpen rukken uit. Wij zijn geweest bij een dag dat de buffalo's werden gedood, niet echt een feestelijk gezicht, veel bloed, en als ze dood zijn (wat nog wel even kan duren) worden ze direkt in stukken gesneden, de huid eraf en hopla. Het vlees wordt direkt uitgedeeld, de rijke/hogere kaste families krijgen het meeste! De dag erop vindt de slachting van de varkens plaats, wat gepaard gaat met heel veel door merg en been gaand gekrijs.
Je begrijpt, met die slachtingen, het gebrul van die beesten en de weeige geur van al dat vlees....daar word je ter plekke vegetarier van, althans voor een aantal dagen!
Na 3 dagen van dit soort ceremonies heb je dat ook wel een beetje gezien, gelukkig daarna veel gewandeld, veel dorpen bezocht (net die prachtige huizen!) en natuurlijk de graven!

Al met al, super interessant, een ervaring rijker, temeer daar ik al heel lang dit gebied wilde bezoeken!

wat verdien je in indonesie?

Vandaag een paar artikeltjes in de Jakarta Post.

In Oost Java zijn tenminste 20 doden gevallen na onder de voet gelopen te zijn bij de hekken van een rijke familie. De familie deelde kleine bedragen uit aan de arme mensen van het dorp (3US), een Islamitische traditie tijdens de Ramadan maand. Rijke families willen dat ook graag zelf uitdelen, temeer omdat ze de plaatselijke overheid (die het ook kan doen) of de mosk voor geen cent vertrouwen.
Duizenden arme mensen hadden zich verzameld voor het huis in een smalle straat, en door de warmte vielen veel mensen en werden onder de voet gelopen....... 3 US dollar ???? voor ons niks, voor hen........?

verder
- hoe definieer je de indonesisiche middenklasse:
Het onderzoeksbureau A.C.Nielsen onderscheidt 2 groepen: de A en de B groep. De A groep verdient meer dan 3.5 miljoen RP p/maand (dat is dus < 380 US, per jaar 4400 US ) en de B groep minder. Volgens Nielsen valt groep A onder de middenklasse. Hoeveel mensen in Indonesie vallen onder deze kategorie? In 2008 was het gemiddelde inkomen ong. 2400 US per jaar (dus dat is ong. 200 US p/maand) 10% van de bevolking (ong. 22 miljoen mensen) verdient ong. 7000 US per jaar (= 620 US p/m). enfin, na wat ingewikkelde berekeningen komt men uit op een aantal van ong. 35 miljoen mensen, die tot de middenklasse behoren van Indonesie (op een bevolking van ong. 250 miljoen!). 35 miljoen is natuurlijk een potentieel enorme groep, groter dan de hele bevolking van Maleisie .....veel groter dan de de bevolking van NL....! wij geven ons 'personeel' morgen hun lebaran/idul fitri kado, bestaande uit 1 maand extra salaris : voor de maid is dit 1 miljoen RP = 100 US, voor de poolman/gardner etc. = 1.8 miljoen = 180 US, dus eigenlijk best wel veel, als je kijkt naar bovengenoemde groepen.. maar ze behoren dus (nog) niet tot de 'middenklasse'. Bij KDM (dat straatkinderen projekt waar ik voor werk), verdienen de teachers 2 miljoen RP (= 200 US p/m,) de 2 mensen die het leiden, Fali en Renie ..een arts.., ieder 2.5 miljoen, dus 250 US. Wij zitten nu in de procedure een psycholoog aan te nemen, voor 3 miljoen p/m (= 300US) Die nemen toch met z'n allen geen caffe latte bij Starbucks voor 25.000 RP (= 2.5 US)? Ik was vandaag op bezoek bij onze driver, Putut. Zijn dochtertje had een liesbreuk en die operatie hebben wij betaald. Vandaar mijn bezoek. Op zich woonden ze niet onaardig, buiten, kampong achtige setting. Een huisje met een klein verandaatje, stampend vol met troep, een kamertje van ong. 3 x 4, met een grote tv en een kleed, een keukentje en een mandi. In dat kamertje van 3x4 wordt gegeten, gedronken, geslapen, met z'n 5en, putut, zijn vrouw, schoonmoeder en 2 kinderen. . daarom begrijp je ook beter dat idonesiers de neiging hebben om in jouw 'space' te komen , wij zouden er toch niet aan moeten denken met z'n 5en in een kamertje van 3X4 te leven, dag in, dag uit. Voor velen van hen is dat de gewoonste zaak van de wereld. En uberhaupt een luxe dat ze een dag boven hun hoofd hebben.
hier dus de familie, in de kampung

ramadan

De Ramadan is vorige week begonnen, zoals in de hele wereld. Het leven in een dichtbevolkt moslimland, waar ongeveer iedereen vast gedurende een maand, verandert tijdens de vastenmaand drastisch. Ten eerste mag/kan je aan niemand vragen of hij/zij wat wil drinken eten overdag, wordt toch een beetje als een belediging beschouwd. Zelf eten 0f drinken moet je ook niet echt doen in moslimgezelschap. Laatst in een restaurant (het was na 6en en zelfs op de eerste verdieping) vroegen we om een glaasje wijn en dat kregen we ..in een koffiekopje, uit respekt voor de moslims, begrijpen we dit???? en ik zal je zeggen: wijn uit een koffiekopje is een stuk minder lekker!

De dag begint voor moslims om ong 3.45 AM, dan beginnen de moskees (gelukkig hebben wij airco in de slaapkamer, die maakt al genoeg lawaai!), en wordt er ruim gegeten. Dan gaat iedereen weer naar bed, staat op en vast verder de hele dag. Er mag ook niet gedronken worden. Om 5 voor 6 's avonds, iedere dag is dit anders en wordt aangegeven door de moskees, is het startsein dat er weer gegeten mag worden. gisteren zat ik met putut, de chauffeur, die vast, in een geweldige traffic jam, dan komen de streetvendors langs en kan je gelukkig wat eten kopen.
Alles in zo'n stad is gericht op de ramadan; ik liep net om haf zes ('s avonds) op straat en iedereen was druk bezig met eten klaar te maken. Na het startsein rent iedereen naar de waronkjes etc en eet, eerst wat zoets, en wat thee, daarna wordt het hoofdmaal genuttigd.
Iedere maaltijd is een feest en een samenzijn, er wordt veel werk van de maaltijden gemaakt, dus 's middags is het ontzettend druk in de supermarkten.
Je ziet dat mensen uitgeput raken van het vasten, de laatste 2 weken gebeurt er dan ook weinig meer en is de nationale hobby: slapen!

1 oktober is het feest van de lebarang, Idul Fitri, het suikerfeest heet dat hier. Wij gaan dan naar westjava, maar zijn het weekend weer terug. En dan is Jakarta LEEG!!!! Geen traffic jams, geen lawaai, wat zal dat heerlijk zijn for a change!

ontmoeting met zuster andree

ja vanmiddag was weer eens een van die kadootjes in life..een mooie ontmoeting.
Zuster andree is een nederlandse zuster, die hier begin jaren 70 is aangekomen als missionaris, en de indonesische nationalitiet heeft aangenomen toen alle missionarissen het land werden uitgegooid ergens in 1978. Ik ken meer van dat soort mensen hier, nederlanders, maar volledig gekozen voor indonesie.
Zij heeft begin jaren 90 een stichting opgezet en een groot stuk land gekocht, waar ze in eerste instantie een polikliniek gebouwd heeft. Met name voor kinderen met lichamelijke handicaps, in het begin vooral hazelipjes en open gehemelte. dit is nu uitgebouwd tot iets heel bijzonders. Ze heeft - nog steeds die polikliniek (waar tot nu toe meer dan 6000 kinderen zijn behandeld), een soort ziekenhuis waar moeders met hun kinderen kunnen verblijven tijdens de behandeling, een weeshuis, een fysiotherapie ruimte, een oogkliniekje, een werkplaats waar mensen opgeleid worden in kaarsenmaken, naaien, hout bewerking. Gemiddeld (met de staf erbij) lopen er ong. 300 mensen/kinderen rond op het terrein.
Kinderen met olifantenbenen, met waterhoofden, met de ziekte noma (waar hun gezicht wordt opgegeten), met klompvoetjes, met brandwonden, you name it.

Een waar levenswerk van een nuchtere hollandse, geen grootpraat, do-er en een vrouw om in een lijstje te zetten. Ongelooflijk dat je dat soort prachtge mensen tegenkomt hier in jakarta. Ze is nu bezig met een enorm projekt, nl de opzet van een kliniek met plaats voor ong. 30 bedden. Een grootse onderneming, waar ze ong 1.2 miljoen euro voor nodig heeft, en dan staat het gebouw er dus al!
Samen met een vriend heeft ze het gebouw ontworpen, alle kamers, operatiekamers, spoelhokken, you name it wat je nodig hebt in een ziekenhuisje, en dat zijn ze dus nu aan het bouwen en is dus bijna klaar!
Nu moet alles nog gevuld worden, de patienten
kamers, de operatie kamers etc., en dat kost dus een lieve cent.
Bewondering voor het feit dat ze aan zoiets ambitieus begint!

Maar het meest ontroerend vanmiddag vond ik toen we in de orphanage waren. Het gebeurt wel dat moeders hun kind achterlaten als ze daar zitten, vaak zijn de kinderen dus lichamelijk gehandicapt, hebben de ouders geen geld, en vlucht de moeder. Zo ook bij 2 kindjes die ik zag, en die in feite door zuster andree zijn grootgebracht, met de fles, op schoot en alles. Ze vindt dat ze ze niet mag voortrekken, maar als je de liefde ziet, tussen kind en deze nuchtere robuuste hollandse springen de tranen in je ogen!

Ja, wat prachtig he?

pangelengan, flowerfarm..in memoriam Chris

Eindelijk had ik de kans 2 dagen door de week weg te gaan: arjen was in Bangkok en ik had de auto 2 dagen! Jaren geleden in S'pore ben ik met chris een aantal keren geweest naar 'zijn' flowerfarm in Pengelengan. Niemand had nog ooit van die plek gehoord behalve ik: mijn familie ging daar vroeger altijd 's zomers heen om de koelte op te zoeken. En koel is het daar op ong. 1500 m: 22 - 25 gr. overdag en 's avonds daalt het naar ong. 15, heerlijk! Geen airco, geen muggen, trui aan en onder de dekens!! en het is prachtig daar. Ik was op bezoek bij dahlia en haar familie, een oude vriendin van chris. Ondertussen hadden ze midden tussen de bloemen 2 huisjes gebouwd waar je kon slapen, een waar paradijs. Vanmorgen uitgebreid gewandeld, door de kassen en naburige dorpjes. Daarna naar de theeplantage Malabar geweest. Prachtig daar, puur genieten! Malabar is bekend door het boek van Hella S Haase, heren van de thee. Magische plek. Je kunt er ook slapen, in het huis van dhr Bosscha, de oude eigenaar van Malabar. Gaan we zeker nog een keer doen.
De hele plek heeft iets magisch en is werkelijk spektakulair mooi, zo midden in de bergen. Chris zijn heritage!

Italy ....frankrijk..........jakarta

15augustus 2008, voor mij een gedenkwaardige dag, een dag om in een lijstje te zetten. Ondanks dat het weer net die dag waardeloos was (alhoewel, wij hadden slechts een beetje regen, in andere gebieden goot en stormde het!), konden we het toch buiten vieren (plan B bestond ook nauwelijks trouwens), buiten op het terras van het prachtige huis van otto en roberto, en wat was het leuk! Eten was goed, en gezelschap nog beter! Wat was het top om met zoveel familie, vrienden en vriendinnen samen te kunnen zijn, alhoewel je altijd het gevoel hebt dat je te weinig tijd hebt kunnen besteden aan verschillende individuen!
De week ervoor in Lavistosa (buren van otto en roberto) met de familie en day before een bbq, toen was het nog fantastisch weer, met bijna volle maan!!!

Kortom een gedenkwaardige week, die we niet snel zullen vergeten hoop ik! Italie, Lucca, heeft door deze prachtige week een nog warmere plek in mijn hart gekregen!!
Daarna frankrijk, en voor mij Den Haag, mijn moeder opgezocht. Verschillende werelden, in dat tehuis met soms wel erg verdwaasde oudjes.
Nog een dagje frankrijk, en toen weer terug naar Jakarta, waar ik op dit moment eigenlijk nog steeds aan het bijkomen ben.
Daarbij raast het leven hier ook door: arjen naar singapore en bangkok voor een week, en ik druk met allerlei zaken als projekten, mensen zien, en huis een beetje managen.
Ujang en Patma hebben elkaar, lijkt het, een beetje geaccepteerd,: er wordt niet meer konstant geklikt over elkaar (waar ik een sik van kreeg!). Vrienden zullen ze nooit worden, en ik heb bedacht dat het eigenlijk wel goed is zo, houden ze elkaar in ieder geval wat in de gaten!!!

Het regent veel op dit moment in jakarta, terwijl het regenseizoen nog niet eens begonnen is...ook al weer de climate change....?

weekendje Puncak!

in Kemang, de buurt waar wij wonen, vond afgelopen weekend het Kemang festival plaats, alle straten afgezet, heel veel drukte en veel kermisachtige jolijt. Tijd dus voor een 'weekendje weg'! En dat werd de Puncak, op normale dagen ong. 1.5 uur rijden van Jakarta..behalve dan natuurlijk het weekend....de highway gaat dan nog wel, maar op een gegeven moment gaat dit over in een 2-baans weg en dan lijkt het alsof de hele wereld die pas op moet..een grote traffic jam...heen..en terug. Tja, weekendje weg, komt niet gratis en voor niks.
Uiteindelijk gestopt bij de eerste stop, het Puncak Pass Hotel, een soort Heritage Hotel, waar je ook poffertjes kan eten. Poffertjes hier zijn een soort dikke meelballetjes, die naar weinig smaken en plakken aan je gehemelte. Geen echte reclame voor Nederland, zou je zeggen, maar populair hier. Ik heb een pannekoek gekozen met banana, die wel erg lekker was. Toen op weg naar het Pondok Daun Hotel, prachtig gelegen in de bergen, balinees opgezet, met een soort van eigen bungalowtjes, en een prachtig natuurlijk zwembad. Helemaal blij hebben we daar gegeten, in een soort pondok achtig geheel, liggend aan een tafel (arjen vond dit niet helemaal geweldig), en toen werd de lucht steeds donkerder. In de auto voor een tripje, en ook de temperatuur was gezakt tot ong. 19 graden.....en dan wordt het opeens allemaal erg armoedig...prachtige tuinen gezien ..in de regen..golf ..in de regen....toen op zoek naar een beetje redelijk restaurant..nou niet echt...wijn....niet te krijgen..vonden we het nog leuk..ons weekendje weg???

De volgende dag zag het er gelukkig veel leuker uit..de hele dag stralend weer, gegolfd op het meest schattige golfterreintje wat je je maar kunt voorstellen, en helemaal alleen voor onszelf..wat een luxe..heerlijk gezwommen en gelezen bij de pool, en toen weer terug, en bij het Puncak Pass Hotel een heerlijke Margarita genuttigd, dus mijn dag was weer helemaal goed!

Toen we thuis kwamen ons nog even begeven in de kermis van het festival, en toen wisten we gelukkig dat ons 'weekendje uit' een prima keuze is geweest!!!

nederland en indonesie

ja, dit is toch helemaal leuk, gezien in Bandung afgelopen weekend. Zo heb je nog een heleboel nederlandse woorden die ze hier gebruiken. Als het een wat langer woord is weet je bijna zeker dat het uit het nederlands komt. Soms, in uiterste wanhoop, gebruik ik het nederlandse woord maar en -soms- is dat RAAK, altijd leuk!
Vermak (ik moest laatst kleren laten vermaken)
koelkas
knalpot
poffertjes (heel erg populair hier!), je kunt het zelfs bij de carrefour krijgen!
lekker
en zo zijn er nog veeeel meer!

Ik ben er een soort fotorapportage van aan het maken,. Niet origineel maar wel leuk om te doen!

In Bandung zijn nog veel meer nederlandse overblijfselen, in gebouwen, huizen en woorden op straat.
Maar het valt me op hoe veel (oudere) mensen er toch ook nog nederlands praten. Zo zitten er in de Heritage Society allerlei buitenlanders, maar ook veel indonesiers, die tot mijn verbazing ook nog nederlands praten! en dat vinden ze nog belangrijk ook, want kennelijk geeft dat toch nog een gevoel van status!

Bij ons om de hoek, in een fancy gebouw, hebben ze een hele nederlandse menu kaart, met poffertjes, stamppot en bitterballen. Op z'n indonesisch denk ik, maar eerlijk gezegd nog nooit geproefd. Niet echt tempting in dit warme weer, een stamppotje te eten.

gisteren er wel tomatensoep gegeten, goed voor de maag (die nog steeds niet over is!!), erg troostrijk nederlands!

weer terug in jakarta

Al weer een tijd niet geschreven. Ik was in NL en Frankrijk ged. 3 weken en Arjen kwam ook na een week, in Nice. allebei hadden we een bug opgelopen in Indonesie, nu alweer een week terug in Indonesie en na ong. 3 antibiorika kuren nog niet over. Afwachten wat de laatste kuur doet..maar voor alsnog..? It drains you out, dus niet al te veel zin om leuke stukjes te schrijven. Daarbij maakt mijn moeder die net haar heup heeft gebroken en nu in het verpleeghuis ligt, me ook niet vrolijker. Dan is het wel moeilijk om zo ver weg te zitten.
Frankrijk was prachtig, na al die regen in het voorjaar fantastisch groen. Dus ondanks de maag malaise wel erg genoten, en nu hier....beetje heimwee. Het was ook erg dierbaar, veel mensen gezien.....

hier weer de gebruikelijke toestanden met het personeel. humor ontbreekt me nu om er leuk over te schrijven alhoewel andere mensen al erg hard gelachen hebben om de stories, en verder gelukkig toch al heel wat gedaan. Naar de boarding school voor street children, waarover volgende keer een stuk meer, kulturele zaken, weer wat mensen gezien, kortom probeer het leven hier weer wat aan te vatten, ondanks een volslagen lack aan energy. Arjen houdt het allemaal vol op zijn werk, ongelooflijk.

Lekker indonesisich eten is er voorlopig niet bij, harde eieren, brood en kippesoep, dat is het menu zo'n beetje.
Volgend bericht hopelijk wat vrolijker

nog effe de never ending stories over personeel....

Nog even over personeel

Nadat Susi er hier uitgepest is door de 2 heren, hebben we Phatma, een oudere vrouw, die het buskruit niet uitgevonden heeft. Zij kan uren lang een stukje vloer bestuderen met haar bezempje. Soms dan ga ik pijlsnel (in mijn ‘gebruikelijke’ tempo) de hoek om, en daar staat ze dan, en schrik ik me een beroerte. Ze houdt me konstant in de gaten, ik denk om te kijken of ik haar nodig heb, maar het maakt mij iig knap zenuwachtig.

Ze praat alleen indonesich, wat de communikatie natuurlijk niet bevordert met mijn helaas toch nog wel erg basic bahasa.Ik kan haar bijv. niet aan het verstand brengen dat we ’s ochtends om 6 uur geen koffie willen maar alleen thee. Nu krijgen we allebei, nog steeds, nadat ik toch wel ettelijke malen geprobeerd heb te zeggen dat koffie pas later komt.

Ze brengt ook op de meest gekke tijden iets waar ik totaal niet om gevraagd heb. Misschien denkt ze dat zo hoort????

Ik ben in het geniep al bezig om haar te vervangen, alleen is dat een beetje ingewikkeld zo vlak voordat we weggaan. Heb ondertussen een hele leuke jongen ontmoet, die helemaal prima is, lekker kan koken, kan poetsen, ik denk dat dat helemaal goed zal gaan. Met mij dan wel te verstaan, want ik heb geen idee hoe de andere twee heren daarop zullen reageren. Kan het ze ook niet vragen..... wat moet ik doen??? Ik heb de beslissing uitgesteld tot eind augustus, tot dan moet ik met deze Phatma doen.

Met Ujang, de jaga/gardner laatst ook iets grappigs. Was zondag, hadden de chauffeur niet nodig, dus die was naar huis. Wij terug van een wandelingetje, konden het huis niet in (poort op slot), ws zat hij te slapen. Toen hij uiteindelijk toch de poort opendeed, vroeg ik hem om het nummer van zijn mobiele telefoon, toch wel handig om te weten in dat soort situaties. ‘Apa nummer mobil??’ Vergetende dat mobil in het indonesisch auto betekent. Nu dacht die arme jongen dat hij ons ergens heen moest brengen met de auto, en kreeg een fit. Kan uberhaupt niet rijden, belde de chauffeur Putut, die snel hierheen kwam gereden, en wij snapten daar natuurlijk weer niets van..we hadden hem toch naar huis gestuurd???

Enfin, zo ontstaan dus misverstanden...groot en klein

zomaar wat fotoos en wat geschiedenis: de Krakatau

deze fotoos zijn gemaakt op een echt indonesisich strand in de buurt van arjens site in west java.
Daar ben je dus een bezienswaardigheid.zeker als vrouw alleen (arjen was aan het werk).
Heb daar heel prima in een warong kokosmelk gedronken, altijd een treat.
Uitgebreid gegrapt en gegrold met allemaal jongetjes die een graantje mee willen pikken van het strandgebeuren.

Je kunt v.a. dit stuk kust naar de Krakatau (of eigenlijk de anak Krakatau) een eilandengroep toch wel een uur 2 varen. De uitbarsting van de Krakatau,(1889) is volgens velen 'the world loudest recorded bang'. De Krakatau lag op een eiland, en na de big bang bestond het hele eiland niet meer. Dag werd nacht, heftige tsunami's in java en sumatra, en met de big bang werd as en stenen 80 km de lucht in gespoten. Asregen viel in singapore (840 km noordelijker), en op schepen wel 6000 km verder weg. Het bleef de hele dag donker in sumatra en java. Een giga golf / tsunami , meer dan 40 meter hoog, knalde tegen de kusten aan in java en sumatra: 165 dorpen werden verwoest en meer dan 36.000 mensen zijn gedood. De tsunami was zelfs te voelen tot in het middenoosten en er werd gerapporteerd dat zelf in het Kanaal de gevolgen zichtbaar waren.
Gedurende 3 jaar cirkelden as wolken rondom de aarde..zorgend voor soms spektakulaire zonsondergangen.
De Krakatau zelf heeft zichzelf dus als eiland opgeblazen, in zijn plaats is er nu de Anak Krakatau (het kind van), een aantal kleine eilandjes met de Anak in het midden, en is onrustig sinds 1928. dit jaar is het jaar van de rat, en pessimisten beweren dat het een jaar wordt met natuurrampen, zoals.......

Fotoos zijn trouwens genomen op een zondag, denk dat de stranden op door de weekse dagen uitgestorven zijn.

De oorden in dit stukje westjava liggen ong. 2 uur rijden van jakarta, vandaar dat dit een geliefde weekend outing is voor jakartenaren. Je kunt er huisjes huren, er zijn hotels, kortom alles is er gericht op de weekendenaar.




wat het lekkerste is van de kelapper: het vruchtvlees! maar..niet te veel...dan moet je voortdurend naar de wc......

mijn ontmoeting met frans

Vorige week had ik een afspraak met Frans, een man van 78, die al een poos in Jakarta woont, in Ciputat, en veel 'do -good' dingen doet.

Maar eerst moest ik er komen...niet wetende dat dit echt een tocht was! Ik ging om 9.30 weg en kwam om een uur of 12 aan. Je komt door een pasar zo groot als de stad Leiden ongeveer, waar geen enkele gewone personenauto rijdt, alleen maar bussen, varierend van groot tot piepklein. En een enome hoeveelheid motoren natuurlijk. Wij waren dus in onze Toyota Harrier een bezienswaardigheid, daarbij wordt hij iedere dag gepoetst dus zag er spic en span uit.
De markt was op zich ook een bezienswaardigheid, straat na straat alleen maar mensen op de grond hun waar aan het verkopen. Jammergenoeg had ik mijn fototoestel niet bij me.

Toen we de pasar eindelijk doorkruist hadden werd het mooi, zelfs een paar rijstvelden, Ciputat is nog zo'n hele rustige beetje campagne achtige buurt van Jakarta (nou ja, buurt...GROOT). Frans woont in een kompleks, zo groot als een dorp, heel schattig allemaal kleine huisjes, verandaatje voor het huis, en that's it.
Frans is na zijn pensioen in Indonesie terecht gekomen. Altijd in NL gewoond en gewerkt. Zijn leven kreeg een knauw toen zijn 2 jarige dochtertje verdronk, zijn vrouw zichzelf de schuld gaf en vervolgens zelfmoord pleegde. Jaren later ontmoette hij een vrouw die van oorsprong indonesisch was, dus toen hij met pensioen ging leek het logisch dat ze naar Indonesie vertrokken. Voor hem was het een soort thuiskomst, zij kon niet wennen en vertrok weer naar NL> en hij bleef alleen achter, in dit kleine huisje in Ciputat. Hij zorgt daar voor alles: zorgt voor ouden van dagen, dat ze een maaltijd krijgen, zorgt voor scholarships voor jongeren die het goed doen op school, is een vraagbaak voor iedereen, (iedere dag om 5PM staat er een rij met mensen die hij helpt..formulieren invullen, geld, dokter, medicijnen...)

Frans heeft natuurlijk pensioen, maar geeft ongeveer al z'n geld weg, aan de mensen daar. Hij heeft geen auto, rijdt door de stad per ojek (motor taxi), dus achter op de motor op z'n 78e.

Een ontroerende man, een mooie ontmoeting

een DIP...mag dat????/

jaaaa, soms heb ik een dip(je), en vind eigenlijk dat dat niet mag....dit is toch je droom toch??? MAAK ER WAT VAN!!!!!HEB HET LEUK!!!! Maar dat is tegelijkertijd ook vermoeiend, want je kunt het natuurlijk niet altijd LEUK hebben, of INTERESSANT, of INSPIREREND....
soms.......
heb je het gewoon WARM
voel je je gewoon ALLEEN
kost alles MOEITE

vanmorgen had ik zo'n dipje
weekend, ja logisch, arjen werkt hard, en is natuurlijk niet zo aktief ged. het weekend, dus vind het prima om thuis te blijven. Dat hebben we gisteren ook gedaan, de hele dag, een beeetje claustrofobisch voor mij, nog steeds geen maid, ujang de jaga, en route (zijn vrije dag), vandaar dat wij de hele dag aan huis gebonden waren.......

dus vanmorgen tijdens het douchen
alleen maar negatieve gedachten

- word gek van de lucht verontreiniging
- alles in jakarta kost moeite en energie
- personeel..alleen maar problemen
- wat ben ik in feite aan het doen..iets zinvols hoezo???
- niemand om iets mee te delen, vind ik dat leuk???
- iedereen in Nl of Fr'rijk is me vergeten, ik hoor NIETS
- de moskee en dat konstante gejengel..ik word er gek van!
- de ratten!!!!
- de muskieten!!!!
- kakkerlakken!!!!! jakkes
- niks werkt
- en vast nog veel meer..

ik moet er nu wel erg om lachen, omdat het allemaal waar is.......je WORDT lek gestoken, maar gelukkig hebben we goede repellent, er zijn kakkerlakken (maar ook weer niet zoveel), nou ja etcetera etcetera , duidelijk nu meer in een positive mood.

maar gewoon, even om je te laten weten dat niet alles rozegeur en maneschijn is....
ik mis wel heel veel dingen, en gelukkig maar......toch??

RATS OF JAKARTA!!!!!

als je bij ons in het straatje loopt, moet je oppassen dat je niet in het open riool valt (nou ja zo erg is het ook weer niet, maar het gaapt je wel tegemoet). Vooral tegen de avond lopen daar ratten rond zo groot als katten...en als er iets is wat mij volkomen hyserisch maakt zijn het RATTEN.....nou dan ben je in jakarta aan het goede adres...er zijn er VELEN!!!!! Een goede test voor mijn hysterie.

Ja en waarom zullen ze er dan niet bij jou zijn, toch?? Tot nu toe troostte ik mezelf met de gedachte dat we een omsloten tuin hebben, en dat ratten toch geen muren kunnen beklimmen toch?? (natuurlijk kunnen ze dat!). En aangezien we achter ons huis een soort kampong hebben, waar natuurlijk ratten zijn, hoppen ze gezellig over naar onze tuin......gisteravond, toen we aan het eten waren buiten, liep er eentje op het terras.......brrrrrrrrrr.....ik daarna de keuken in en toen liep er eentje (ws dezelfde) in de quarters van de staff........HELP rat in huis........getverdemme, zelfs nu ik hier in huis zit, achter de cmputer, kan er zo een rat even overwippen bij ons de zitkamer in........ik denk dat ik dan opgenomen moet worden...

Maar goed, onze Ujang is nu rattegif aan het kopen, en maar hopen dat dat helpt..wel is me al verteld dat die beesten dan de neiging hebben om het zwembad in te lopen......brrrrrrrr

Nou ja, ratten zijn er dus overal in jakarta, dus zien zullen we zeker nog, alleen hopelijk niet in huis!!!!

Verder nog even continuing story householdstaff: susi de maid, is vertrokken, na gisteren ong. bedreigd te zijn door ujang; vanmorgen met de secretaresse van arjen, iemand van hr (zij noemen dat hier: KANTOR) mijzelf en ujang een ernstig gesprek gehad.....nou ja, whatever ..allemaal in het bahasa, dat voelt zo frustrerend, nu heb ik deel I van de kursus bahasa gevolgd, en studeer best hard, kan een paar zinnen er uit persen, ken wat woorden, maar zo'n gesprek is een totale abacalabra voor me.....maar goed, iedereen tevreden (behalve ik) en ik heb hopelijk een nieuwe gevonden, die hier ook gaat wonen. Een wat oudere vrouw, dus hopelijk brengt die wat rust in de tent. Dat zegt iedereen dus hier: je hebt er gewoon kinderen bij, jalouzie, wie geef je aandacht, wie krijgt wat aan eten, dingen waar jij van geen meter mee bezig bent, maar zij des te meer.....

hieronder nog even een foto van mijzelf met een groep van kids in bogor botanische tuinen, de kinderen krijgen dan allemaal opdrachten mee om engels met buitenlanders te praten..erg veel plezier gehad!

HET TROPISCHE GEVOEL EN ANDERE LEUKE EN MINDER LEUKE DINGEN VOOR DE MENS

dit is nu ons 'nieuwe' terras....mooi zitje.....en vanuit daar een direkte duik in de pool, niet slecht toch??

Verder afgelopen zondag een tourtje door Jakarta, naar the National Galerie met grote tentoonstelling hedendaagse Indonesische kunst, Manifesto, rijp & groen door elkaar, interessant!

Verder reden we van Monas ( de laatste 'erektie' van Sukarno, een monument in het midden van J) naar Cafe Batavia (colonial memories!!), rondom de Monas een enorme manifestatie van aanhangers van Megawati, heel veel mensen, allemaal rode t-shirts, picknicken in het park, toen er een enorme karavan wat krijgslustiger lieden verscheen, die o.m protesteerden tegen de verhoging van de benzine prijzen, dat is een clash geworden, volgens de Jakarta Post vanmorgen 34 gewonden.....wij hebben alleen de enorme mensenzeeen gezien.

Verder moet je als je dit leest effe googelen op 'KDM boardingschool Jakarta', dan kan je op een YouTube filmpje klikken en krijg je een beeld van de boarding school waar ik nog wel wat tijd besteed, Heb net via de werkgroep een aandeel geleverd dat de kinderen met vakantie kunnen in juni!!

PROBLEMEN......met het personeel

't is allemaal absoluut onbelangrijk, maar wel erg colour locale!

We waren een paar dagen weg naar singapore. Al de eerste dag werd ik bestookt met smsjes van susi, de maid, dat haar kamer werd onderzocht door de jaga, Ujang, wat ze uiteraard niet zag zitten, en dat ze beschuldigd werd van diefstal (van een appel en wat krupuk). Ik v.u singapore bel op naar huis en zeg dat ze moeten ophouden haar kamer te onderzoeken, en niet voor eigen rechter moeten optreden.
Ondertussen weer sms, waarin zij ( de maid) zegt dat de driver met z'n hele familie bij ons ingetrokken zijn, slapen in de woonkamer.....en dat hij de auto konstant gebruikt......

Nou ja, wat moet je doen, daarbij maakte het mij knap onrustig, straks zijn we voor veel langere tijd weg.
En - wat zijn nu de problemen....

susi is jaloers op ujang omdat hij meer verdient dan zij. Daarom denkt zij dat ze dingen kan meenemen naar huis.
ujang is jaloers op susi omdat haar eten volledig betaald wordt en hij dat moet betalen van zijn salaris
putut de driver, denkt hijking ping is en alles kan maken....

Dus eerst had arjen een ernstig gesprek met putut, dit is natuurlijk allemaal een reden tot ontslag...hij boetekleed..zou NOOIT meer gebeuren...
toen ik de volgende dag...regels strakker..putut helemaal op de berouwtoer...

en wat gebeurt er vervolgens??

hij vertelt over zijn dochter die een kiste heeft die weggehaald moet worden, kost natuurlijk geld wat hij nu niet kan betalen. Een heel verhaal in de auto, kiste is trouwens niet gevaarlijk.
Dit was na ons 'ernstige' gesprek.
tot mijn verbijstering, 's avonds, toen ik dacht dathij al lang vertrokken was, komt hij binnen zijn dochter voor zich uitduwend, kleedt dat arme kind uit om die kiste te laten zien.......ergens beneden bij haar billen

tja wat doe je dan???? Ik heb iig nergens op gereageerd, vind dit ook absoluut eigenlijk over het randje, maar voel me toch schuldig......o jeee. Aan de andere kant, hoe is het mogelijk dat zo'n man denkt, na alles wat er gebeurt is, dat je zo'n operatie gaat betalen. Who is stupid in this story???

gesprek met susi en ujang (die alleen maar bahasa spreekt) volgen nog!

door dit alles word je wel gekonfronteerd met je eigen aardig + en onaardigheid, interessant fenomeen!

een dagje naar de ZOO met de kinderen van de vuilnisbelt

ja het dagje naar de ZOO, warm in onze dikke oranje t-shirts (echt heel hollands) bevredigend als je al die stralende koppies zag. Want wat was het een feest. Te bedenken dat dit ongeveer de enige dag is buiten de vuilnisbelt die de kinderen meemaken per jaar!
sommige kinderen hadden alle kleren aan die ze bezaten, soms 3 lagen, anderen hadden jacks of dikke truien aan: dagje UIT!!!!

eindeloos apen bekeken, wij hadden eten bij ons voor iedereen (ong. 200 kinderen) , maar zelf kochten ze allemaal onzin, dus aan het einde van de dag gingen ze naar de bus volgeladen met bij elkaar geraapte zooi. Tassen vol!!

die oogjes, het lachen, het graaien,
de dag was helemaal goed.
en alles was schoon OP, wij met z'n allen idem dito....................

onze household staff, effe voorstellen!

Dit is dus onze house hold staff, effe voorstellen:

Putut (grootste foto), onze driver. Hij is de absolute kingping van ons huis, de anderen kijken met gezag naar hem op, hij spreekt het beste engels en is verreweg het intelligentste. Hij is voor mij absoluut onvervangbaar, weet alles, kent jakarta op zijn duimpje, als hij ergens een keer geweest is dan weet hij waar het is (...en dat is werkelijk ongelooflijk!). Hij is getrouwd (met een leuke vrouw en hij wil er maar een, 't is een vrij sophisticated jongen) en heeft 2 kinderen. Verdient ong. 1.4 miljoen rupi (= 100E) per maand. Slaapt hier vaak, woont hier ong.70% van de tijd.
Ujang (foto links) onze tuinman, poolman en djaga (bewaker), 21 jaar, heeft een dag per week vrij, op zondag en gaat dan naar de moskee, verder is zijn wereld dit huis, geen familie (??), geen vrienden (??), hij praat alleen bahasa en mijn bahasa vordert, maar deze communicatie kan ik nog niet echt aan . Schat van een jongen en vlgs mij goudeerlijk.
Susy - de maid, top, tot nu toe (ze zit nog in haar proefperiode) maar vlgs mij helemaal prima. Kookt, maakt schoon, wast en strijkt. Ik wilde eigenlijk een fotootje erbij doen van onze kast, zelfs de onderbroeken worden gestreken!!! Nog NOOIT zo'n nette kast gehad en arjen ook niet. Susy woont hier niet, werkt van 6.30 tot 21.00 uur, (verdient 1 miljoen rupia ong 70 E, wat voor dit werk hier heel veel is..) heeft een man + kinderen.
Ze kan te gek indonesisich koken, en ze is eager to learn bijv. pasta, wat we vanavond gaan eten!!

Ondertussen is het dus wel een verwennerij hoor, als we 's ochtends opstaan (6uur) staat ontbijt klaar, je hoeft maar te kikken en het is er, kunnen we straks nog wennen aan frankrijk???

Voor de rest merk je dat natuurlijk dit leven in dit huis, hun leven is. Er wordt geroddeld (vast ook over ons) en over elkaar, er wordt geklaagd en dat wordt dan voorzichtig door Putut mijn richting gecommuniceerd, maar over het algemeen gaat het tot nu toe prima.

Ik heb natuurijk nog al wat kontakt met andere expat vrouwen, en de meesten klagen steen en been, nou dat hoef ik gelukkig niet!!!