Nog even over personeel
Nadat Susi er hier uitgepest is door de 2 heren, hebben we Phatma, een oudere vrouw, die het buskruit niet uitgevonden heeft. Zij kan uren lang een stukje vloer bestuderen met haar bezempje. Soms dan ga ik pijlsnel (in mijn ‘gebruikelijke’ tempo) de hoek om, en daar staat ze dan, en schrik ik me een beroerte. Ze houdt me konstant in de gaten, ik denk om te kijken of ik haar nodig heb, maar het maakt mij iig knap zenuwachtig.
Ze praat alleen indonesich, wat de communikatie natuurlijk niet bevordert met mijn helaas toch nog wel erg basic bahasa.Ik kan haar bijv. niet aan het verstand brengen dat we ’s ochtends om 6 uur geen koffie willen maar alleen thee. Nu krijgen we allebei, nog steeds, nadat ik toch wel ettelijke malen geprobeerd heb te zeggen dat koffie pas later komt.
Ze brengt ook op de meest gekke tijden iets waar ik totaal niet om gevraagd heb. Misschien denkt ze dat zo hoort????
Ik ben in het geniep al bezig om haar te vervangen, alleen is dat een beetje ingewikkeld zo vlak voordat we weggaan. Heb ondertussen een hele leuke jongen ontmoet, die helemaal prima is, lekker kan koken, kan poetsen, ik denk dat dat helemaal goed zal gaan. Met mij dan wel te verstaan, want ik heb geen idee hoe de andere twee heren daarop zullen reageren. Kan het ze ook niet vragen..... wat moet ik doen??? Ik heb de beslissing uitgesteld tot eind augustus, tot dan moet ik met deze Phatma doen.
Met Ujang, de jaga/gardner laatst ook iets grappigs. Was zondag, hadden de chauffeur niet nodig, dus die was naar huis. Wij terug van een wandelingetje, konden het huis niet in (poort op slot), ws zat hij te slapen. Toen hij uiteindelijk toch de poort opendeed, vroeg ik hem om het nummer van zijn mobiele telefoon, toch wel handig om te weten in dat soort situaties. ‘Apa nummer mobil??’ Vergetende dat mobil in het indonesisch auto betekent. Nu dacht die arme jongen dat hij ons ergens heen moest brengen met de auto, en kreeg een fit. Kan uberhaupt niet rijden, belde de chauffeur Putut, die snel hierheen kwam gereden, en wij snapten daar natuurlijk weer niets van..we hadden hem toch naar huis gestuurd???
Enfin, zo ontstaan dus misverstanden...groot en klein
No comments:
Post a Comment