mijn ontmoeting met frans

Vorige week had ik een afspraak met Frans, een man van 78, die al een poos in Jakarta woont, in Ciputat, en veel 'do -good' dingen doet.

Maar eerst moest ik er komen...niet wetende dat dit echt een tocht was! Ik ging om 9.30 weg en kwam om een uur of 12 aan. Je komt door een pasar zo groot als de stad Leiden ongeveer, waar geen enkele gewone personenauto rijdt, alleen maar bussen, varierend van groot tot piepklein. En een enome hoeveelheid motoren natuurlijk. Wij waren dus in onze Toyota Harrier een bezienswaardigheid, daarbij wordt hij iedere dag gepoetst dus zag er spic en span uit.
De markt was op zich ook een bezienswaardigheid, straat na straat alleen maar mensen op de grond hun waar aan het verkopen. Jammergenoeg had ik mijn fototoestel niet bij me.

Toen we de pasar eindelijk doorkruist hadden werd het mooi, zelfs een paar rijstvelden, Ciputat is nog zo'n hele rustige beetje campagne achtige buurt van Jakarta (nou ja, buurt...GROOT). Frans woont in een kompleks, zo groot als een dorp, heel schattig allemaal kleine huisjes, verandaatje voor het huis, en that's it.
Frans is na zijn pensioen in Indonesie terecht gekomen. Altijd in NL gewoond en gewerkt. Zijn leven kreeg een knauw toen zijn 2 jarige dochtertje verdronk, zijn vrouw zichzelf de schuld gaf en vervolgens zelfmoord pleegde. Jaren later ontmoette hij een vrouw die van oorsprong indonesisch was, dus toen hij met pensioen ging leek het logisch dat ze naar Indonesie vertrokken. Voor hem was het een soort thuiskomst, zij kon niet wennen en vertrok weer naar NL> en hij bleef alleen achter, in dit kleine huisje in Ciputat. Hij zorgt daar voor alles: zorgt voor ouden van dagen, dat ze een maaltijd krijgen, zorgt voor scholarships voor jongeren die het goed doen op school, is een vraagbaak voor iedereen, (iedere dag om 5PM staat er een rij met mensen die hij helpt..formulieren invullen, geld, dokter, medicijnen...)

Frans heeft natuurlijk pensioen, maar geeft ongeveer al z'n geld weg, aan de mensen daar. Hij heeft geen auto, rijdt door de stad per ojek (motor taxi), dus achter op de motor op z'n 78e.

Een ontroerende man, een mooie ontmoeting