Tana Toraja!

Vorige week was ik in de binnenlanden van Sulawesi, het vroegere Celebes. In een provincie de Tana Toraja, bekend vanwege de graven en de funeral ceremonien. vliegen naar Makassar en dan ong. 7/8 uur rijden in een minibusje, dus echt ver weg!
Een week lang heel vroeg opstaan en veel zien, super interessant maaar ook super vermoeiend. De reis was georganiseerd door iemand van de heritage society en uiteindelijk waren we met 7 mensen, prima aantal, en een gids natuurlijk.
De toraja bevolking is ingedeeld in 5 kasten, a la India, met als laagste kaste de slaven. Je kunt niet gemakkelijk switchen van laag. De bevolking is overwegend christelijk, of animistisch. De nederlanders hebben begin van de 20e eeuw het christendom geintroduceerd, het koppensnellen verboden, en rijstverbouw geintroduceerd. De natuur is er prachtig, veel hoge bergen. Wij zaten ook hoog, ong. 1000 meter, dus lekker koel.
De toraja zijn bekend om de manier waarop ze hun doden begraven. Iedere hoogeplaatste familie heeft een graf, in een rots of grot, waar de hele familie gezellig bij elkaar begraven ligt, een soort familie graf dus. Van ieder lid wordt een soort beeldje gemaakt, een tau tau, dus vandaar dat je vaak de hele familie afgebeeld ziet op de rots.
De begrafenis is een hele happening en duurt vaak een hele week. De bedoeling is dat de gehele extended family aanwezig is, en dat is een hele organisatie, aangezien de toraja's verspreid zijn over de gehele wereld. Zo kon het zijn dat wij een (helemaal gekleed in de rouwkleren van de toraja) vrouw tegenkwamen met een kindje, die getrouwd was met een deen, en in kopenhagen woonde! Waarschijnlijk daar een moderne vrouw!
Daarbij is een begrafenis erg duur voor de familie. Hoe rijker de familie is, hoe meer karbouwen (buffalo's) en varkens er geslacht moeten worden. Het kan dus gebeuren dat dode oma of opa al meer dan een jaar in huis ligt, wel 'behandeld' natuurlijk, voordat zij/hij ten grave gebracht kan worden.
Iedere dag tijdens zo'n ceremonie gebeurt er wel wat met vaak duizenden mensen erbij, hele dorpen rukken uit. Wij zijn geweest bij een dag dat de buffalo's werden gedood, niet echt een feestelijk gezicht, veel bloed, en als ze dood zijn (wat nog wel even kan duren) worden ze direkt in stukken gesneden, de huid eraf en hopla. Het vlees wordt direkt uitgedeeld, de rijke/hogere kaste families krijgen het meeste! De dag erop vindt de slachting van de varkens plaats, wat gepaard gaat met heel veel door merg en been gaand gekrijs.
Je begrijpt, met die slachtingen, het gebrul van die beesten en de weeige geur van al dat vlees....daar word je ter plekke vegetarier van, althans voor een aantal dagen!
Na 3 dagen van dit soort ceremonies heb je dat ook wel een beetje gezien, gelukkig daarna veel gewandeld, veel dorpen bezocht (net die prachtige huizen!) en natuurlijk de graven!

Al met al, super interessant, een ervaring rijker, temeer daar ik al heel lang dit gebied wilde bezoeken!