'ode aan patma'

Patma is weg.

Ze kwam ergens in juni. Ik vond haar niks, een soort zwijgende veger, waar ik me iedere keer rot van schrok, met verkeerde energie. Maar goed, de zomer door, en toen begon het allemaal wat meer te wennen. Een weinig vragende vrouw, die er eigenlijk altijd was. Kleren die altijd gewassen, gestreken en gevouwen werden. Die altijd gemaakt werden, als er weer eens een knoop ontbrak. Koken, met enthousiasme, ook nieuwe dingen, en vol liefde. Eindeloos vegen, vol aandacht voor mij en mister: altijd als Arjen arriveerde stond het koude bier al in de aanslag. Voor mij mijn fruit en thee, kortom veel zorg. En natuurlijk, soms werd het haar te laat (mister kwam soms om 8 uur thuis, 8.30 eten, afwassen, en de volgende dag stond ze weer klaar met haar ontbijtje om 6.30...) en dan serveerde ze ons dinner in pijama...nou ja....soms kon ze, als ik bezig was met mijn computer eindeloos om me heen 'vegen'..aandacht??? maar goed , over het algemeen..
ze was zorgzaam
ze was lief
ze was er ...
en dat was erg prettig

ik had het gevoel dat zij zich thuis voelde

afgelopen vrijdag vertelde ze dat ze naar haar zuster moest in Bandung, die ziek was,

ik gaf haar nog wat geld voor de reis

zaterdag wilde Ujang praten(de jongen die bij ons werkt tuin etc. en niet goed met patma kan opschieten) : begon te klagen dat ze oneerlijk was, enfin 10.000 triviale zaken..en ik zei hem dat patma gewoon zou blijven!

belde zij die middag...
en is dus niet meer terug gekomen.....
exit Patma

de sleutel van haar kamer is door iemand teruggebracht : het is alsof er nooit iemand in die kamer heeft gezeten / gewoond....

nou ja, weg is weg.......
maar ..
ik voel opeens dat ik haar mis

jammer
en ik weet bij god niet waarom / hoe & wat?????

dat heet nu kultuurverschil heb ik me laten vertellen
........................................