onze household staff, effe voorstellen!

Dit is dus onze house hold staff, effe voorstellen:

Putut (grootste foto), onze driver. Hij is de absolute kingping van ons huis, de anderen kijken met gezag naar hem op, hij spreekt het beste engels en is verreweg het intelligentste. Hij is voor mij absoluut onvervangbaar, weet alles, kent jakarta op zijn duimpje, als hij ergens een keer geweest is dan weet hij waar het is (...en dat is werkelijk ongelooflijk!). Hij is getrouwd (met een leuke vrouw en hij wil er maar een, 't is een vrij sophisticated jongen) en heeft 2 kinderen. Verdient ong. 1.4 miljoen rupi (= 100E) per maand. Slaapt hier vaak, woont hier ong.70% van de tijd.
Ujang (foto links) onze tuinman, poolman en djaga (bewaker), 21 jaar, heeft een dag per week vrij, op zondag en gaat dan naar de moskee, verder is zijn wereld dit huis, geen familie (??), geen vrienden (??), hij praat alleen bahasa en mijn bahasa vordert, maar deze communicatie kan ik nog niet echt aan . Schat van een jongen en vlgs mij goudeerlijk.
Susy - de maid, top, tot nu toe (ze zit nog in haar proefperiode) maar vlgs mij helemaal prima. Kookt, maakt schoon, wast en strijkt. Ik wilde eigenlijk een fotootje erbij doen van onze kast, zelfs de onderbroeken worden gestreken!!! Nog NOOIT zo'n nette kast gehad en arjen ook niet. Susy woont hier niet, werkt van 6.30 tot 21.00 uur, (verdient 1 miljoen rupia ong 70 E, wat voor dit werk hier heel veel is..) heeft een man + kinderen.
Ze kan te gek indonesisich koken, en ze is eager to learn bijv. pasta, wat we vanavond gaan eten!!

Ondertussen is het dus wel een verwennerij hoor, als we 's ochtends opstaan (6uur) staat ontbijt klaar, je hoeft maar te kikken en het is er, kunnen we straks nog wennen aan frankrijk???

Voor de rest merk je dat natuurlijk dit leven in dit huis, hun leven is. Er wordt geroddeld (vast ook over ons) en over elkaar, er wordt geklaagd en dat wordt dan voorzichtig door Putut mijn richting gecommuniceerd, maar over het algemeen gaat het tot nu toe prima.

Ik heb natuurijk nog al wat kontakt met andere expat vrouwen, en de meesten klagen steen en been, nou dat hoef ik gelukkig niet!!!