anti porn bill

Nou ondertussen gaat het leven hier verder. zondag begint Noor (ze heeft zo'n ingwikkelde naam dat ik haar Noor noem), de zuster van de jongen die hier werkt, on verra. Ze kan alleen maar bahasa indonesia (goed voor mijn taalvaardigheid, maar wel ingewikkeld), ze heeft een hoofddoek (...gelukkig draagt ze die niet in huis)...........ze zijn allebei erg moslim, en vast ook heel erg voor de nieuwe anti porn bill die gisteren hier door het parlement werd geperst.

Alsof ze niks beter te doen hebben hier in indonesie, over deze anti porn bill wordt al maanden gepraat in het parlement. En het is wel redelijk heftig...
- het verbiedt alles, tijdschriften, kranten, kleren, muziek, gebaren (!!) die maar enigszins iets te maken kunnen hebben met seksualiteit.
- dit alles natuurlijk zeer subjektief, wie bepaalt het, uiteindelijk de rechter
- je kunt er maks 10 jaar voor in de gevangenis en boete bedraagt 500.000 US
- en 'klikken' wordt beloond!!!! Er moet op elkaar gelet worden....

Gelukkig mogen toeristen nog wel bikini's aan.......

Maar ..je kunt je niet echt voorstellen wat voor reperkussies dit heeft, o.a. voor de art wereld. een naakt schilderen of tekenen behoort ws tot het verleden....; een naakt kopen kan je beter niet doen - gevangenisstraf mevrouw, meneer. En dat naakt dat al zo leuk in je huis hangt....haal het maar liever weg....

zoenen in publiek, of elkaars hand vast houden..ten strengste verboden
sexy dansen in de disco...ho maar
belly dancing ..... too sexy

Hier is in het parlement dus heeeeel veel tijd aan besteed. Ondertussen wachten de bali bombers op hun doodstraf, die waarschijnlijk begin november gaat plaatsvinden. Vanuit de gevangenis komen allerlei opruiende brieven van ze, dat hun daden goed waren, nagevolgd moeten worden, dat ze 'heilig verklaard' worden.....Hoe kunnen die brieven nu uit de gevangenis gesmokkeld worden???
let wel, deze berichten heb ik niet uit de indonesische kranten maar uit de australische en singaporean. Australie heeft hun mensen die in indonesie wonen ook gezegd om begin november zich niet te begeven in openbare gebouwen zoals shopping malls en hotels.
Ook in de singaporese kranten stond dat men bang was voor aanslagen.....in de indonesisiche kranten : niks, laat staan dat er een woord aan besteed wordt in het parlement.

De moraal van dit verhaal?????

'ode aan patma'

Patma is weg.

Ze kwam ergens in juni. Ik vond haar niks, een soort zwijgende veger, waar ik me iedere keer rot van schrok, met verkeerde energie. Maar goed, de zomer door, en toen begon het allemaal wat meer te wennen. Een weinig vragende vrouw, die er eigenlijk altijd was. Kleren die altijd gewassen, gestreken en gevouwen werden. Die altijd gemaakt werden, als er weer eens een knoop ontbrak. Koken, met enthousiasme, ook nieuwe dingen, en vol liefde. Eindeloos vegen, vol aandacht voor mij en mister: altijd als Arjen arriveerde stond het koude bier al in de aanslag. Voor mij mijn fruit en thee, kortom veel zorg. En natuurlijk, soms werd het haar te laat (mister kwam soms om 8 uur thuis, 8.30 eten, afwassen, en de volgende dag stond ze weer klaar met haar ontbijtje om 6.30...) en dan serveerde ze ons dinner in pijama...nou ja....soms kon ze, als ik bezig was met mijn computer eindeloos om me heen 'vegen'..aandacht??? maar goed , over het algemeen..
ze was zorgzaam
ze was lief
ze was er ...
en dat was erg prettig

ik had het gevoel dat zij zich thuis voelde

afgelopen vrijdag vertelde ze dat ze naar haar zuster moest in Bandung, die ziek was,

ik gaf haar nog wat geld voor de reis

zaterdag wilde Ujang praten(de jongen die bij ons werkt tuin etc. en niet goed met patma kan opschieten) : begon te klagen dat ze oneerlijk was, enfin 10.000 triviale zaken..en ik zei hem dat patma gewoon zou blijven!

belde zij die middag...
en is dus niet meer terug gekomen.....
exit Patma

de sleutel van haar kamer is door iemand teruggebracht : het is alsof er nooit iemand in die kamer heeft gezeten / gewoond....

nou ja, weg is weg.......
maar ..
ik voel opeens dat ik haar mis

jammer
en ik weet bij god niet waarom / hoe & wat?????

dat heet nu kultuurverschil heb ik me laten vertellen
........................................

un petit vin???

Een van de dingen die het leven aangenaam maken, is een glaasje wijn bij het eten, toch? Of een glaasje koude witte wijn op het terras, ook niet te versmaden!
Dat kan in Indonesie problematisch zijn. Je kunt hier wijn kopen in de zgn Duty free shops, er zijn er zelfs twee vlak in de buurt. Toen wij hier aankwamen, was er weer een algemene stop en konden alleen mensen die een diplomatiek paspoort hadden, wijn etc. kopen. Soms kon je binnen sluipen, als bijv. de douane aan het lunchen was of zo, en dan wilden ze je nog wel eens wijn verkopen, en vroegen ze stralend dat je nog veeeel meer kon kopen! als je dan de keer erop een respektabel aantal flessen op de counter deponeerde, was de policy veranderd en kon je niks mee nemen (toch een beetje genant!). De wijn bij de Duty Free is niet gratis, goedkoopste ong. 120.000 (12 US).

Toen zijn we maar overgegaan op de dure wijn bij een winkel hier ook in de buurt, VIN+ , wijn is daar 250.000 ++ (ong 25 US, en dan heb je dus een goedkope......), bijv. Jacobs Creek, een Australische witte wijn die vlgs mij bij de AH 6 Euro kost! Maar het was gemakkelijk daar en geen gezeik.

Maar goed, nu hoera hoera, zijn de regels van de Duty Free weer wat versoepeld en kan je daar per persoon per dag 3 flessen wijn kopen, met een zgn KITA pas (dat is de indonesisiche verblijfsvergunning). Totdat de regels weer veranderen.........

en er wijn genoeg is..want dat kan ook een probleem zijn. soms heeft de douane het niet naar haar zin, houdt alles vast en dan is er dus geen wijn te koop....zelfs in Bali niet!

enfin ondertussen geniet ik nu van een lekkere koud glas witte wijn, en dan is het leven ook hier GOED!

belajar bahasa indonesia!

ik heb net mijn eerste week intensive course Bahasa Indonesia achter de rug! 6 uur per dag, je moet er wat voor over hebben! en frustrerend, ik heb het gevoel dat ik na een week nog steeds NIETS weet! Nog steeds een enorm gestuntel wanneer ik iets probeer te zeggen in het indonesisch.
Terwijl wij nederlanders toch een enorm voordeel hebben: ik kreeg net opgestuurd van ibu Tettie, een van de docenten, 28 bladzijden indonesiche woorden die herleid zijn uit het nederlands!!!!
zoals
arbei (aardbei), bludrek (bloeddruk), persis (precies), bangkrut (bankroet), swempak, spanduk, openkap (cabriolet), asbak, branwir, vermak, rok/blus/jurk, asprak (afspraak), ambeien.

De meest auto onderdelen zijn van het nederlands: knalpot, sepatbor (spatbord), bak bersneling

Nou ja, zo zijn er er 22 blz die ik niet zal toevoegen. De meest woorden echter in bsa. indonesia komen voor ons van mars...totaal niet te herleiden, gewoon uit je kop leren: zoals dus 'belajar'= studeren.
en hele leuke woorden: nungkrung.......betekent eigenlijk een beetje 'chillen', daar zijn ze heel goed in hier, op straat zie je eindeloos veel mensen die een beetje voor zich uitstaren, met elkaar ouwehoeren, over niks, enfin, nungkrun kan overal maar vooral op straat. Verder is de nationale hobby hier in de grote malls ' cuci mati ' (letterlijk 'je ogen wassen') betekent nieuwe dingen zien, naar leuke meisjes of jongens kijken, dus als je weet wat 'nungkrun' en 'cuci mati' betekent, dan ben je al heel ver gevorderd in de indonesische taal!! Hoi hoi, ik dus ook, maar niet heus.

Ik zit in een leuk klasje! Er is altijd een domste van de klas, hier een philippijns - australische, die grammatikaal een drama is maar wel the most savvy, kan het beste praten (is een echte shopper dus weet veel van 'pasar maleis'), verder een beauty van een indiase-british, met een nederlander getrouwd, independantly wealthy, en wonen hier 'gewoon', een indiaas-british jongen/man, lekker funky, leeft en amuseert zich, en een chinees-venezuelaan, die werkt bij Lippo. en ik dus, wel verreweg de oudste...... het groepje is interessant, en we kunnen erg lachen samen. Leuk toch altijd, zo'n samengeraakt zooitje, interessant. Je zit voor 2 weken aan elkaar vast!

nou ja, one more week, en wie weet....kan ik dan echt met het personeel hier kommuniceren!

selamat hari raya idul fitri!

Afgelopen week werd het islamistisch nieuwjaar gevierd, Idul Fitri zoals het hier in indonesie wordt genoemd. Dagen van te voren komt er een soort volksverhuizing op gang, vergelijkbaar met bijvoorbeeld in China Chinese Newyear. Iedereen gaat terug naar zijn/haar dorp ergens in java of elders. Autowegen overvol, een enorme hoeveelheid motoren met vrouw aan boord en 2 kinderen er ook nog bij, en vaak voor 100en kilometers!
Jakarta is inderdaad vrij leeg gedurende die dagen!!! en hadden we maar in jakarta kunnen blijven.........

Arjens fabrieken liggen in west java, vlakbij het strand en aangezien hij die dagen on duty was, vertrokken wij naar Anyer, een soort indonesische badplaats aan de kust, waar een kamer voor ons was gereserveerd in een van de respektabele, grote hotels. Al toen we aan kwamen keek ik mijn ogen uit naar al die mensen die auto's uittuimelden met een hoeveelheid koffertjes, plastic zakken met etenswaar, je kunt het je niet voorstellen. Hele families laden zich in dat hotel, en bevolkten een kamer met z'n 10en waar wij met z'n 2en zaten. Er werd gekookt, een grote rotzooi, en de galerij leek dus wel een grote warong.
In het zwembad kon je je niet bewegen, laat staan dat je nog een lege stoel kon vinden, het strand, normaliter toch aardig om te wandelen was zo overvol dat het leek alsof je in de kalverstraat liep. De foto hierboven is genomen om 6.30 's ochtends toen we dachten nog redelijk rustig een duik in zee te nemen!! Het water was trouwens lekker!!

Na een paar dagen was het puur genieten van de rust in Jakarta!!!!
Selamat Hari Raya!

Tana Toraja!

Vorige week was ik in de binnenlanden van Sulawesi, het vroegere Celebes. In een provincie de Tana Toraja, bekend vanwege de graven en de funeral ceremonien. vliegen naar Makassar en dan ong. 7/8 uur rijden in een minibusje, dus echt ver weg!
Een week lang heel vroeg opstaan en veel zien, super interessant maaar ook super vermoeiend. De reis was georganiseerd door iemand van de heritage society en uiteindelijk waren we met 7 mensen, prima aantal, en een gids natuurlijk.
De toraja bevolking is ingedeeld in 5 kasten, a la India, met als laagste kaste de slaven. Je kunt niet gemakkelijk switchen van laag. De bevolking is overwegend christelijk, of animistisch. De nederlanders hebben begin van de 20e eeuw het christendom geintroduceerd, het koppensnellen verboden, en rijstverbouw geintroduceerd. De natuur is er prachtig, veel hoge bergen. Wij zaten ook hoog, ong. 1000 meter, dus lekker koel.
De toraja zijn bekend om de manier waarop ze hun doden begraven. Iedere hoogeplaatste familie heeft een graf, in een rots of grot, waar de hele familie gezellig bij elkaar begraven ligt, een soort familie graf dus. Van ieder lid wordt een soort beeldje gemaakt, een tau tau, dus vandaar dat je vaak de hele familie afgebeeld ziet op de rots.
De begrafenis is een hele happening en duurt vaak een hele week. De bedoeling is dat de gehele extended family aanwezig is, en dat is een hele organisatie, aangezien de toraja's verspreid zijn over de gehele wereld. Zo kon het zijn dat wij een (helemaal gekleed in de rouwkleren van de toraja) vrouw tegenkwamen met een kindje, die getrouwd was met een deen, en in kopenhagen woonde! Waarschijnlijk daar een moderne vrouw!
Daarbij is een begrafenis erg duur voor de familie. Hoe rijker de familie is, hoe meer karbouwen (buffalo's) en varkens er geslacht moeten worden. Het kan dus gebeuren dat dode oma of opa al meer dan een jaar in huis ligt, wel 'behandeld' natuurlijk, voordat zij/hij ten grave gebracht kan worden.
Iedere dag tijdens zo'n ceremonie gebeurt er wel wat met vaak duizenden mensen erbij, hele dorpen rukken uit. Wij zijn geweest bij een dag dat de buffalo's werden gedood, niet echt een feestelijk gezicht, veel bloed, en als ze dood zijn (wat nog wel even kan duren) worden ze direkt in stukken gesneden, de huid eraf en hopla. Het vlees wordt direkt uitgedeeld, de rijke/hogere kaste families krijgen het meeste! De dag erop vindt de slachting van de varkens plaats, wat gepaard gaat met heel veel door merg en been gaand gekrijs.
Je begrijpt, met die slachtingen, het gebrul van die beesten en de weeige geur van al dat vlees....daar word je ter plekke vegetarier van, althans voor een aantal dagen!
Na 3 dagen van dit soort ceremonies heb je dat ook wel een beetje gezien, gelukkig daarna veel gewandeld, veel dorpen bezocht (net die prachtige huizen!) en natuurlijk de graven!

Al met al, super interessant, een ervaring rijker, temeer daar ik al heel lang dit gebied wilde bezoeken!