nog effe de never ending stories over personeel....

Nog even over personeel

Nadat Susi er hier uitgepest is door de 2 heren, hebben we Phatma, een oudere vrouw, die het buskruit niet uitgevonden heeft. Zij kan uren lang een stukje vloer bestuderen met haar bezempje. Soms dan ga ik pijlsnel (in mijn ‘gebruikelijke’ tempo) de hoek om, en daar staat ze dan, en schrik ik me een beroerte. Ze houdt me konstant in de gaten, ik denk om te kijken of ik haar nodig heb, maar het maakt mij iig knap zenuwachtig.

Ze praat alleen indonesich, wat de communikatie natuurlijk niet bevordert met mijn helaas toch nog wel erg basic bahasa.Ik kan haar bijv. niet aan het verstand brengen dat we ’s ochtends om 6 uur geen koffie willen maar alleen thee. Nu krijgen we allebei, nog steeds, nadat ik toch wel ettelijke malen geprobeerd heb te zeggen dat koffie pas later komt.

Ze brengt ook op de meest gekke tijden iets waar ik totaal niet om gevraagd heb. Misschien denkt ze dat zo hoort????

Ik ben in het geniep al bezig om haar te vervangen, alleen is dat een beetje ingewikkeld zo vlak voordat we weggaan. Heb ondertussen een hele leuke jongen ontmoet, die helemaal prima is, lekker kan koken, kan poetsen, ik denk dat dat helemaal goed zal gaan. Met mij dan wel te verstaan, want ik heb geen idee hoe de andere twee heren daarop zullen reageren. Kan het ze ook niet vragen..... wat moet ik doen??? Ik heb de beslissing uitgesteld tot eind augustus, tot dan moet ik met deze Phatma doen.

Met Ujang, de jaga/gardner laatst ook iets grappigs. Was zondag, hadden de chauffeur niet nodig, dus die was naar huis. Wij terug van een wandelingetje, konden het huis niet in (poort op slot), ws zat hij te slapen. Toen hij uiteindelijk toch de poort opendeed, vroeg ik hem om het nummer van zijn mobiele telefoon, toch wel handig om te weten in dat soort situaties. ‘Apa nummer mobil??’ Vergetende dat mobil in het indonesisch auto betekent. Nu dacht die arme jongen dat hij ons ergens heen moest brengen met de auto, en kreeg een fit. Kan uberhaupt niet rijden, belde de chauffeur Putut, die snel hierheen kwam gereden, en wij snapten daar natuurlijk weer niets van..we hadden hem toch naar huis gestuurd???

Enfin, zo ontstaan dus misverstanden...groot en klein

zomaar wat fotoos en wat geschiedenis: de Krakatau

deze fotoos zijn gemaakt op een echt indonesisich strand in de buurt van arjens site in west java.
Daar ben je dus een bezienswaardigheid.zeker als vrouw alleen (arjen was aan het werk).
Heb daar heel prima in een warong kokosmelk gedronken, altijd een treat.
Uitgebreid gegrapt en gegrold met allemaal jongetjes die een graantje mee willen pikken van het strandgebeuren.

Je kunt v.a. dit stuk kust naar de Krakatau (of eigenlijk de anak Krakatau) een eilandengroep toch wel een uur 2 varen. De uitbarsting van de Krakatau,(1889) is volgens velen 'the world loudest recorded bang'. De Krakatau lag op een eiland, en na de big bang bestond het hele eiland niet meer. Dag werd nacht, heftige tsunami's in java en sumatra, en met de big bang werd as en stenen 80 km de lucht in gespoten. Asregen viel in singapore (840 km noordelijker), en op schepen wel 6000 km verder weg. Het bleef de hele dag donker in sumatra en java. Een giga golf / tsunami , meer dan 40 meter hoog, knalde tegen de kusten aan in java en sumatra: 165 dorpen werden verwoest en meer dan 36.000 mensen zijn gedood. De tsunami was zelfs te voelen tot in het middenoosten en er werd gerapporteerd dat zelf in het Kanaal de gevolgen zichtbaar waren.
Gedurende 3 jaar cirkelden as wolken rondom de aarde..zorgend voor soms spektakulaire zonsondergangen.
De Krakatau zelf heeft zichzelf dus als eiland opgeblazen, in zijn plaats is er nu de Anak Krakatau (het kind van), een aantal kleine eilandjes met de Anak in het midden, en is onrustig sinds 1928. dit jaar is het jaar van de rat, en pessimisten beweren dat het een jaar wordt met natuurrampen, zoals.......

Fotoos zijn trouwens genomen op een zondag, denk dat de stranden op door de weekse dagen uitgestorven zijn.

De oorden in dit stukje westjava liggen ong. 2 uur rijden van jakarta, vandaar dat dit een geliefde weekend outing is voor jakartenaren. Je kunt er huisjes huren, er zijn hotels, kortom alles is er gericht op de weekendenaar.




wat het lekkerste is van de kelapper: het vruchtvlees! maar..niet te veel...dan moet je voortdurend naar de wc......

mijn ontmoeting met frans

Vorige week had ik een afspraak met Frans, een man van 78, die al een poos in Jakarta woont, in Ciputat, en veel 'do -good' dingen doet.

Maar eerst moest ik er komen...niet wetende dat dit echt een tocht was! Ik ging om 9.30 weg en kwam om een uur of 12 aan. Je komt door een pasar zo groot als de stad Leiden ongeveer, waar geen enkele gewone personenauto rijdt, alleen maar bussen, varierend van groot tot piepklein. En een enome hoeveelheid motoren natuurlijk. Wij waren dus in onze Toyota Harrier een bezienswaardigheid, daarbij wordt hij iedere dag gepoetst dus zag er spic en span uit.
De markt was op zich ook een bezienswaardigheid, straat na straat alleen maar mensen op de grond hun waar aan het verkopen. Jammergenoeg had ik mijn fototoestel niet bij me.

Toen we de pasar eindelijk doorkruist hadden werd het mooi, zelfs een paar rijstvelden, Ciputat is nog zo'n hele rustige beetje campagne achtige buurt van Jakarta (nou ja, buurt...GROOT). Frans woont in een kompleks, zo groot als een dorp, heel schattig allemaal kleine huisjes, verandaatje voor het huis, en that's it.
Frans is na zijn pensioen in Indonesie terecht gekomen. Altijd in NL gewoond en gewerkt. Zijn leven kreeg een knauw toen zijn 2 jarige dochtertje verdronk, zijn vrouw zichzelf de schuld gaf en vervolgens zelfmoord pleegde. Jaren later ontmoette hij een vrouw die van oorsprong indonesisch was, dus toen hij met pensioen ging leek het logisch dat ze naar Indonesie vertrokken. Voor hem was het een soort thuiskomst, zij kon niet wennen en vertrok weer naar NL> en hij bleef alleen achter, in dit kleine huisje in Ciputat. Hij zorgt daar voor alles: zorgt voor ouden van dagen, dat ze een maaltijd krijgen, zorgt voor scholarships voor jongeren die het goed doen op school, is een vraagbaak voor iedereen, (iedere dag om 5PM staat er een rij met mensen die hij helpt..formulieren invullen, geld, dokter, medicijnen...)

Frans heeft natuurlijk pensioen, maar geeft ongeveer al z'n geld weg, aan de mensen daar. Hij heeft geen auto, rijdt door de stad per ojek (motor taxi), dus achter op de motor op z'n 78e.

Een ontroerende man, een mooie ontmoeting

een DIP...mag dat????/

jaaaa, soms heb ik een dip(je), en vind eigenlijk dat dat niet mag....dit is toch je droom toch??? MAAK ER WAT VAN!!!!!HEB HET LEUK!!!! Maar dat is tegelijkertijd ook vermoeiend, want je kunt het natuurlijk niet altijd LEUK hebben, of INTERESSANT, of INSPIREREND....
soms.......
heb je het gewoon WARM
voel je je gewoon ALLEEN
kost alles MOEITE

vanmorgen had ik zo'n dipje
weekend, ja logisch, arjen werkt hard, en is natuurlijk niet zo aktief ged. het weekend, dus vind het prima om thuis te blijven. Dat hebben we gisteren ook gedaan, de hele dag, een beeetje claustrofobisch voor mij, nog steeds geen maid, ujang de jaga, en route (zijn vrije dag), vandaar dat wij de hele dag aan huis gebonden waren.......

dus vanmorgen tijdens het douchen
alleen maar negatieve gedachten

- word gek van de lucht verontreiniging
- alles in jakarta kost moeite en energie
- personeel..alleen maar problemen
- wat ben ik in feite aan het doen..iets zinvols hoezo???
- niemand om iets mee te delen, vind ik dat leuk???
- iedereen in Nl of Fr'rijk is me vergeten, ik hoor NIETS
- de moskee en dat konstante gejengel..ik word er gek van!
- de ratten!!!!
- de muskieten!!!!
- kakkerlakken!!!!! jakkes
- niks werkt
- en vast nog veel meer..

ik moet er nu wel erg om lachen, omdat het allemaal waar is.......je WORDT lek gestoken, maar gelukkig hebben we goede repellent, er zijn kakkerlakken (maar ook weer niet zoveel), nou ja etcetera etcetera , duidelijk nu meer in een positive mood.

maar gewoon, even om je te laten weten dat niet alles rozegeur en maneschijn is....
ik mis wel heel veel dingen, en gelukkig maar......toch??

RATS OF JAKARTA!!!!!

als je bij ons in het straatje loopt, moet je oppassen dat je niet in het open riool valt (nou ja zo erg is het ook weer niet, maar het gaapt je wel tegemoet). Vooral tegen de avond lopen daar ratten rond zo groot als katten...en als er iets is wat mij volkomen hyserisch maakt zijn het RATTEN.....nou dan ben je in jakarta aan het goede adres...er zijn er VELEN!!!!! Een goede test voor mijn hysterie.

Ja en waarom zullen ze er dan niet bij jou zijn, toch?? Tot nu toe troostte ik mezelf met de gedachte dat we een omsloten tuin hebben, en dat ratten toch geen muren kunnen beklimmen toch?? (natuurlijk kunnen ze dat!). En aangezien we achter ons huis een soort kampong hebben, waar natuurlijk ratten zijn, hoppen ze gezellig over naar onze tuin......gisteravond, toen we aan het eten waren buiten, liep er eentje op het terras.......brrrrrrrrrr.....ik daarna de keuken in en toen liep er eentje (ws dezelfde) in de quarters van de staff........HELP rat in huis........getverdemme, zelfs nu ik hier in huis zit, achter de cmputer, kan er zo een rat even overwippen bij ons de zitkamer in........ik denk dat ik dan opgenomen moet worden...

Maar goed, onze Ujang is nu rattegif aan het kopen, en maar hopen dat dat helpt..wel is me al verteld dat die beesten dan de neiging hebben om het zwembad in te lopen......brrrrrrrr

Nou ja, ratten zijn er dus overal in jakarta, dus zien zullen we zeker nog, alleen hopelijk niet in huis!!!!

Verder nog even continuing story householdstaff: susi de maid, is vertrokken, na gisteren ong. bedreigd te zijn door ujang; vanmorgen met de secretaresse van arjen, iemand van hr (zij noemen dat hier: KANTOR) mijzelf en ujang een ernstig gesprek gehad.....nou ja, whatever ..allemaal in het bahasa, dat voelt zo frustrerend, nu heb ik deel I van de kursus bahasa gevolgd, en studeer best hard, kan een paar zinnen er uit persen, ken wat woorden, maar zo'n gesprek is een totale abacalabra voor me.....maar goed, iedereen tevreden (behalve ik) en ik heb hopelijk een nieuwe gevonden, die hier ook gaat wonen. Een wat oudere vrouw, dus hopelijk brengt die wat rust in de tent. Dat zegt iedereen dus hier: je hebt er gewoon kinderen bij, jalouzie, wie geef je aandacht, wie krijgt wat aan eten, dingen waar jij van geen meter mee bezig bent, maar zij des te meer.....

hieronder nog even een foto van mijzelf met een groep van kids in bogor botanische tuinen, de kinderen krijgen dan allemaal opdrachten mee om engels met buitenlanders te praten..erg veel plezier gehad!

HET TROPISCHE GEVOEL EN ANDERE LEUKE EN MINDER LEUKE DINGEN VOOR DE MENS

dit is nu ons 'nieuwe' terras....mooi zitje.....en vanuit daar een direkte duik in de pool, niet slecht toch??

Verder afgelopen zondag een tourtje door Jakarta, naar the National Galerie met grote tentoonstelling hedendaagse Indonesische kunst, Manifesto, rijp & groen door elkaar, interessant!

Verder reden we van Monas ( de laatste 'erektie' van Sukarno, een monument in het midden van J) naar Cafe Batavia (colonial memories!!), rondom de Monas een enorme manifestatie van aanhangers van Megawati, heel veel mensen, allemaal rode t-shirts, picknicken in het park, toen er een enorme karavan wat krijgslustiger lieden verscheen, die o.m protesteerden tegen de verhoging van de benzine prijzen, dat is een clash geworden, volgens de Jakarta Post vanmorgen 34 gewonden.....wij hebben alleen de enorme mensenzeeen gezien.

Verder moet je als je dit leest effe googelen op 'KDM boardingschool Jakarta', dan kan je op een YouTube filmpje klikken en krijg je een beeld van de boarding school waar ik nog wel wat tijd besteed, Heb net via de werkgroep een aandeel geleverd dat de kinderen met vakantie kunnen in juni!!