aardbeving, tsunami, merapi uitbarsting en in jakarta big flooding

Ja, maandag 26 oktober was een zwarte dag. Eerst de aardbeving in west sumatra, met een kwartier later een tsunami. Het ging allemaal zo snel dat er niet eens sprake kon zijn van een alert. Pas later hoorden we hoe devastating het was, meer dan 300 doden. Toen de Merapi, allang aan het rommelen, dat er een uitbarsting zou volgen was zeker, wanneer wist niemand. En toen toch nog eerder dan gedacht barstte hij los, dus toch nog heel wat mensen omgekomen in de lava stroom. Ongelooflijk vond ik het de berichten van de laatste weken hoe die vulkaan ook steeds 'dikker' werd, letterlijk zichzelf oppompte voor de uitbarsting.
Maar ja, hier in Jakarta blijft dit alles toch nog een redelijke ver van je bed show. Veel dichter bij huis waren de verschrikkelijke regens op maandag.
Ik schreef al over de enorme regens, maar gistermiddag was het wel helemaal de blues. Een gitzwarte lucht kwam aanzetten, het is dan ongeveer nacht, en binnen een uur is de hele stad een grote banjir. Voor de kenners: op de parkeerplaats bij de Hero, de supermarkt, stond een meter water, Voor de eerste keer liep ons huis onder. En niet zo'n klein beetje, nee echt het HELE huis.....de prachtige klimop tegen de muur aan de achterkant van het huis is integraal door de zwaarte van het water naar beneden gekomen...een zielige muur blijft over.

In onze straat kwam het water tot aan de knieen.

En dan staat dus direkt de hele stad stil. De buren hebben 9 uur gedaan over een ritje wat met relatief rustig verkeer 20 minuten duurt. Arjen heeft 4.5 uur in de auto gezeten vanaf zijn werk. Pikant detail: hij kwam om een uur of 23.30 thuis, moest toch ook nog wat eten, en de volgende dag, vanmorgen dus, moest hij om 4 uur op, en route naar NewYork...

Ja, zo'n stad die dus opeens helemaal stilstaat in het spitsuur. Het lijkt overigens wel alsof het de laatste tijd allemaal veel erger wordt. De Wereldbank heeft eens berekend hoeveel al die files per jaar kosten (buiten de stress en de frustratie dan): 1.43 miljard US dollar!!!!!. Niet te vergeten de vele liters extra benzine die gespendeerd worden en de doktersrekeningen voor ademhalingsproblemen. Ja, want ook de pollution is veel erger geworden hier, wat ook weer medische problemen met zich mee brengt. Wij merken het ook, je loopt eigenlijk constant met een min of meer verstopte neus rond.

voor degenen die misschien nog van plan zijn deze richting op te komen: dit is geen anti-reclame hoor!

op wijn rantsoen

Indonesie blijft een raar land, ondanks de zogenaamde democratie en openness (nou ja dus niet).

Alcoholische dranken kopen is hier een aparte aangelegenheid.Er zijn in de buurt 3 winkels waar je zgn duty-free wijn kunt kopen, 2 vlakbij en eentje wat verder weg. Wijn is niet el cheapo, ongeveer gemiddeld 15 a 20 US per fles. En dan heb je het eigenlijk over een beetje chateau migraine. De betere flessen kosten wel 30 US. Je kunt in die winkels alleen maar cash betalen, in dollars of in rupiah's. Ik ga voormijn wijninkoop altijd eerst naar de bank om een aantal miljoentjes te trekken.
In de ruim 2.5 jaar dat wij hier nu wonen, heb ik die winkels natuurlijk vrij frequent bezocht, men kent mij dus. Soms was het ingewikkeld om wijn te kopen, dan deden ze moeilijk bij de customs (??), en konden alleen mensen met een diplomatiek paspoort wijn kopen. Een paar jaar geleden kerstmis deed de regering zo moeilijk, dat er zelfs in Bali geen wijn te koop was, leuk voor de toeristen haha.
Zo bij tijd en wijlen wordt er moeilijk gedaan en dat duurt dan een week, hoogstens 2 weken, En dan nog fluistert de dame bij de duty free me dan in om 's ochtends vroeg te komen, dan was customs er nog niet.

De laatste maanden echter is de situatie bijkans nijpend geworden.
Vaak staan er al mannetjes voor de deur die zeggen dat je niks kunt kopen, soms word ik naar binnen gemoffeld en mag bij de gratie god 2 flessen kopen......ik voel me een soort verslaafde iedere keer dat ik daar langs ga & en dat is op dit moment zeker 2 a 3 p/week, omdat onze wijnvoorraad ongeveer op is......We hebben onszelf al op rantsoen gesteld, een glas rode wijn 's avonds, en ik mag dan een glas wit bij de borrel......(gelukkig hebben we ook nog wodka, gin etc).

Vanmiddag stond ik weer voor de deur en kreeg de alombekende leuze: 'a madam, tidak bisa, mungkin besok' (niet vandaag, misschien morgen). Er stond een mannetje naast die fluisterde:' suka merlot dari Australia?? ' Nou, daar had ik wel oren naar. Hij bood 12 flessen aan voor een redelijke prijs nog (maar ja, bij elkaar wel meer dan een maandsalaris voor emi). Met de wijnman (zoals hij in mijn contacts staat) zal ik innig contact gaan onderhouden.

Onze chauffeur Yayan gaat altijd mee naar de verschillende winkels....hij vindt het allemaal maar zielig voor mister en voor madam. Ondertussen begrijpt hij er natuurlijk niks van, moslims mogen immers geen alcohol drinken......

jakarta a VERY special city

De laatste tijd is het slecht weer in deze contreien. En dat belooft wat straks als de echte moesson aanbreekt. De stad die toch al niet gemakkelijk te veroveren is, wordt steeds moeizamer. Als het zo regent, dan worden de verkeersopstoppingen alleen maar erger. Ik ga 's ochtends nog wel de deur uit met de auto, maar 's middags of 's avonds steeds minder.......goede kans dat je dan weer uren in de file staat.

Nou ja, dan maar wandelen.......
Wij wonen in Kemang, een expat- en uitgaanswijk. We wonen vlakbij de Kemang Raya, zeg maar de hoofdstraat, waar restaurants, galeries, winkels kriskras naast elkaar staan. Alles verandert constant, gebouwen worden afgebroken en er komen weer nieuwe. Wandelen op de Kemang Raya is een uitdaging. Er zijn geen stoepen, en als die er al zijn, dan zitten ze vol gaten. Als je niet oppast, breek je je nek. Daarbij moet je vaak op de weg lopen, want wat doorgaat voor een stoep staat vol met warongs, bedelende mensen of zomaar mensen, overal staan mensen.
Op de straat ben je je leven niet zeker, auto's, motoren, badjai's (dat zijn die tuktuks) scheuren langs je heen, de Kemang Raya is altijd overvol. Oversteken is een waar avontuur: tegenwoordig steek ik mijn hand op, kijk strak naar de overkant en loop stevig en doelbewust. Een methode die werkt, ik ben tenminste nog niet aangereden, haha. Je moet in ieder geval niet stoppen. Vergt in het begin enige moed, zal ik je zeggen.

Jakarta is de grootste stad in de wereld die geen metro heeft. Er zijn schijnbaar plannen, er bestaan ook financiers, maar het komt er nooit van. Voordat ze begonnen zijn, is de helft van het geld al in diverse zakken verdwenen, zo gaat dat hier met projecten. Jakarta groeit, niet alleen met mensen, maar ook met auto's en motoren, dicht.
In Jakarta zelf wonen nu bijna 10 miljoen mensen, in greater Jakarta (d.i. met Bogor en andere voorsteden erbij) bijna 20 miljoen. Een groot deel van de mensen hier hebben geen toilet, laat staan een sceptic tank (er bestaan hier geen riolen) . Een groot deel van de bevolking woont in huisjes met maar een kamer, of in de slums.

Noord Jakarta grenst aan de zee, die vanwege de opwarming van de aarde 57 mm per jaar stijgt. Daarbij zakt de stad: door alle shopping centra en appartementen gebouwen wordt er zoveel grondwater onttrokken dat de stad per jaar tussen de 5 en 12 cm zakt. Men schat in dat over ong 50 jaar het noorden van Jakarta niet meer bestaat en de zee tot 5 km landinwaarts is opgerukt. En nog steeds zie je gigantische gebouwen verschijnen in NoordJakarta....wie dan leeft.....

Terug naar Kemang Raya. Het is wel een geweldig straat hoor. Je kunt er lekker eten, koffie drinken en alles kopen wat je hartje begeert. Wie kan zeggen dat hij op 200 meter afstand de nieuwste copy dvd's voor 50 cent kan kopen of een prachtige gucci tas voor nog geen 13 Euro???

selamat idul fitri

Terug uit europa, denderde ik direkt in het idul fitri geweld. Dit is wat we in NL het suikerfeest noemen, hier in Indonesie het belangrijkste gebeuren van het jaar. Een paar dagen voor Idul Fitri of Lebaran begint een van de grootste uittochten van de wereld (samen met chinese newyear in china): 30 miljoen mensen op java alleen al begeven zich naar hun geboortedorp. Pulang Kampong of mudik genoemd. Per trein, per vliegtuig, auto of brommer/motorfiets. Vooral de laatste is populair: sneller en goedkoper. Dus je ziet op die motorfietsen, varierend van 125cc tot wat zwaarder, hele families + bagage, urenlang op weg naar.....bandung, midjava.

De Mudik is ook een show off......er wordt van alles meegenomen om te laten zien hoe succesvol men is in de grote stad. En - vooral het hebben van een motorfiets is het absolute teken van 'geslaagd zijn'.
Er wordt dus ontzettend veel geld uitgegeven in deze tijd. Ons personeel rekent op een extra maand en een bonus. Wij wisten eigenlijk niks van een bonus, tot onze Emy ons dit uitgebreid uitlegde, een maand extra + bonus + een pakket! Wat moest er dan in dat pakket zitten? vroeg ik radeloos... (ojee, alweer naar de winkel, wat en waarin moest dat dan??? ). Tja, en of iedereen dit doet?? I don't know, wij hebben het in ieder geval gedaan, dus iedereen is hier zeer tevreden en route gegaan.
En ja....(hier staat de krant van vol..), hoe moet dat nu als al het personeel weg is??? Rijke mensen uit jakarta gaan met kinders en al in een hotel zitten. De duurste hotels hier hebben packages voor de lebaran periode. Wij hebben 2 jaar geleden ook in een hotel gezeten aan de kust in westjava. Geen feest....kamers waren tjokvol met families, op de gangen werd gekookt, het zwembad was stampvol met kinderen, kortom geen echte optie.

Wij blijven dus gewoon thuis dit jaar. We hebben wel de man van emi hier die de boel wat 'bewaakt', we hebben lia die 3 dagen komt schoonmaken, dus allemaal zo slecht nog niet.

Het heerlijke van deze periode is, dat Jakarta voor de enige keer per jaar LEEG is: geen macet/files, weinig mensen,dus dat is puur genieten! En dat gaan we ook doen. Morgen golfen op een LEGE golfbaan..wat een luxe....vanavond eten met wat oude vrienden uit singapore,in een vast wel leeg restaurant, en voor de rest een beetje uitbuiken aan de pool, kan slechter niet?

zomer in indo 2010

een zomer vol met mensen: met madeleine naar bali, met josta en femke naar singapore, met susan, julika, arjen, tineke, fred, josta, femke en madeleine naar west java, de krakatau. En tot slot met tineke, fred, josta en femke naar flores: BIJZONDER, komodo's gezien, flying foxes (pure magie), strand vol met blauwe stenen, vulkanen, prachtige natuur. en nog veel meer....

voor meer fotoos zie facebook: anna van geuns

Ja, de verhalen...ik schrijf nog een stukje voor het hollandse blaadje over flores, altijd leuk om te lezen Maar kort: het was geweldig vooral met alle mensen. Fred en Arjen als enige mannen, en verder 7 vrouwen/meisjes. Alle leeftijden, kanjers van meiden van 12 en 14, van 17 en 18.,mad 22, en 'meiden' van bijna 50 en 62 haha. Helemaal geweldig om iedereen hier te hebben , fred/tineke en de kids voor de 2e keer! ...wat is het toch belangrijk - gedeelde herinneringen!

weer in jakarta enzo

Ja, zoals overal is het hier ook de blues wb weer........hierbij een video van madeleine, op Kemang Raya vlakbij ons huis. We waren ah shoppen, en werden volledig verrast door een vreselijke wolkbreuk. Binnen een mum van tijd was de hele weg overstroomd, wel spectaculair.

Vorige week heeft het de hele middag cats and dogs geregend, gelukkig was ik thuis. Zwembad liep bijna over, autoos konden niet meer voor of achteruit......uren files....welcome to Jakarta!!

Ondertussen is hier ook de Ramadan begonnen, de 3e die we hier meemaken. Voor moslims altijd een bijzondere tijd. Vandaag de eerste 'breaking fast', dus 'al' het personeel is naar huis om met de familie te eten, dat is heel bijzonder kennelijk.

De alcohol wordt weer prettig geboycot.....hoera moslim country. Nu sluipen we de winkel binnen, mogen bij de gratie god/allah 2 flessen meenemen (dat is al heel wat, een maand geleden mocht opeens niks meer),
restaurants zijn gesloten en wijn moet geconsumeerd worden uit een theekopje, de theepot vervangt de wijnfles. Smaakt toch anders, kan ik je zeggen. Gelukkig zijn we meer dan de helft van de ramadan afwezig, oa naar NL/Denemarken. Met de Idul Fitri (dat is de feestdag, einde ramadan) zijn we er wel, arjen heeft dan 'dienst' en moet in town blijven. Wel apart, emi en wondo (de staff) zijn dan 'pulang kampung' (een prachtige uitdrukking, betekent terug naar huis...zoals wij ook 'pulang kampung' gaan als we naar Europa gaan), dus we zijn alleen thuis, wel een aparte 'jaga' (bewaker) gehuurd, want tijdens de hari raya zijn er veel inbraken. Maar dat wordt dus veel uit eten etc., maar ook dat is niet altijd even gemakkelijk: veel restaurants en winkels zijn dicht tijdens die dagen, en zelfs de golf...HELP wat moeten we doen ..veel dvd's kijken dus.

'onze' hond Caramel en zijn baas: JeanLoup

We kennen Caramel al jaren; eigenlijk al direkt toen we het huis kochten, werd hij onze 'aanloop'hond. En het kontakt werd steeds inniger, vooral de laatste jaren voordat we naar Indo gingen, kwam hij ongeveer iedere dag, bleef slapen, wandelden iedere dag...Verbazingwekkend wat je voor band met zo'n hond krijgt. Voor mij eigenlijk de eerste keer dat ik de magie voelde die je kunt hebben met een hond. Als hij me een tijdje niet had gezien, danste hij waanzinnig van vreugde om me heen, en zelfs nu, als ik hem in geen maanden heb gezien, komt hij iedere dag, volgt me bij iedere stap, ontroert me.

JeanLoup, zijn baas, kennen we langzamerhand ook al heel wat jaren. Oud parijzenaar, journalist ,90+, vol humor en interesse voor alles. JeanLoup en ik skypen veel, ongeveer 3x per week. Korte gesprekjes, maar o zo dierbaar. Brengt Aups ook zo lekker dichtbij! Soms zie ik een glimp van Caramel, die ondertussen al een andere vriendin heeft, ook een nederlandse (haha), maar gelukkig als ik er ben, komt hij bij ons. Behalve de laatste dag in Aups eind juni: we kwamen haar tegen op het weggetje tijdens een wandeling, caramel keek naar haar, keek naar mij, en is met haar mee terug gewandeld: zou hij voorvoeld hebben dat ik weer wegging...?

Ondertussen is Caramel oud, net als zijn baasje. Beweegt zich wat minder, maar zit nog steeds achter de auto's aan. Goh, wat hoop ik dat alles nog steeds hetzelfde is als we terugkomen, volgend jaar.

alweer bijna naar ...europa!

De afgelopen tijd een aantal hightlights.

O.a. het tandenpoetsprojekt met ria en rob. Zij zijn vrienden van Alice, mijn oudste zus. Rob is tandarts en gaat een paar keer per jaar naar Indonesie en Kenia, om kinderen (uit weeshuizen etc) te behandelen. Ze hebben een paar projekten in Bali, en nu dus voor de eerste keer in Jakarta. We zijn naar Sekolah Kami gegaan en KDM, tcoh wel konfronterend wanneer je in die mondjes van die kinderen zit te koekeloeren, wat een gebitjes.....veel bloedend tandvlees, en geweldig kraters in die kiesjes. Dit keer zijn ria en rob met tandenpoetsen bezig geweest en hebben ze gekeken hoeveel werk het was om de gebitjes weer wat te saneren. Er wordt heel veel gesnoept door de kinderen hier, niet echt geklaagd wanneer ze kiespijn hebben, en als je die gebitjes ziet, moeten ze toch veel last hebben, ook met eten. In Indonesie, zoals natuurlijk in de meeste ontwikkelingslanden , is er weinig geld om een keurig gebit te onderhouden. Dus op de markt kan je kunstgebitten kopen en de plaatselijke markt heeft ook altijd een 'tandentrek deskundige'. Dat gebeurt dan lekker buiten, en naast de stoel heeft die man dan een bak met alle tanden en kiezen die hij getrokken heeft, lekker fris allemaal. Het in ieder geval goedkoper dan om naar de 'dokter gig'i te gaan, die ook alleen trekt, maar dan inhouse.
Het leuke van het tandenpoetsen was dat de kinderen zo enthousiast waren, nou ja het deed natuurlijk ook nog geen pijn. De bedoeling is dat ze in augustus weer terug komen en vlgs Rob is alleen al Sekolah Kami (ong 150 kinderen) 5 dagen werk. Dan zullen ze wel anders reageren.

Verder - het weer. Net zoals in NL ook hier een geliefd onderwerp van gesprek. Iedereen wijdt het aan de klimaatsverandering, maar het heeft in de maand mei waanzinnig veel geregend. Ik zat vorige week af te rekenen bij de Hero, de supermarkt, keek naar buiten en het was aarde donker. Pas 4 uur 's middags dus nog niet echt tijd. Het stortregende, en wat ik nog nooit hier had gemaakt was dat binnen een halfuur alles overstroomd was. We konden het parkeerterrein niet meer uit met de auto, later geen straten meer in door de flood, mensen tot hun knieen of dijbenen in het water. Ongelooflijk, wat een natuurgeweld. Dan merk je ook hoe kwetsbaar zo'n stad is. Normaliter duurt het van ons huis naar de supermarkt 5 minuten met de auto, nu meer dan een half uur. En dat was nog niks vergeleken met arme arjen die er 's avonds meer dan 2,5 uur over deed om thuis te komen. Of - zoals 2 jaar geleden - mensen meer dan 8 uur vast hadden gezeten op weg naar de airport...
Het regent nu weer iedere dag behoorlijk, het is ongelooflijk vochtig. en natuurlijk ook weer dengue time. Ik begin die vieze vettige anti mug deet steeds meer te verafschuwen. Zelfs mijn computer wordt er vettig van. Dus na de zomer koop ik een tafeltje voor m'n computer, zet het in een van de kamers, doe de airco aan en that's it. Minder romantisch dan op de veranda, maar wel een stuk comfortabeler, vooral ook als je bedenkt dat de temperatuur soms kan oplopen tot 38 graden.......

de indonesische politiek: ik weet niet of dit in Nederland in de kranten stond, maar Sri Muliani, de minister van financieen een geweldige minister en niet corrupt (als een van de weinige hier) is zachtjes uit haar positie gemanoevreerd en verlaat nu de politiek in Indonesie. Ze heeft gelukkig een mooie baan als een van de topmensen van de Wereldbank, maar Indonesie verliest een van haar onkreukbare toppers. Zelfs de beurzen gingen hier achteruit. En dit allemaal omdat haar tegenstander het op een akkoordje had gegooid met de president en nu een mooi powerful baantje voor zichzelf heeft gecreeerd.
Het maakt je niet optimistscher over dit land.

Maar gelukkig kom je voor de rest nog veel geweldige mensen tegen hier. Ik was een paar weken geleden met een kindje met een hazelipje bij zuster andree. Het was een kindje van emy's kampong waarvan de ouders natuurlijk de operatie bij lange na niet konden betalen. Nu wordt zuster andree op dit moment gesponsord door the Smiling Train, een wereldwijde hulporganisatie voor kindjes met een hazelip. Dus dit kindje kon direkt geholpen worden, toch mooi!

Maar goed, voorlopig zal ik al die dingen even vaarwel moeten zeggen. Ik ben ongeveer de hele zomer zoet, heel leuk met name veel familie die op bezoek komt!.
Dat betekent o.a. veel reizen. O.a. naar Flores, wat ik echt te gek vind! De komodo's zien, ik schrijf er tegen die tijd wel over. Ondertussen neem ik even tijdelijk verlof van mijn weblog gedurende de zomer maar wie weet, heb ik nog ergens puf...

daily life in jakarta

Alweer schandelijk lang geleden geschreven..leven gaat snel hier, het is al weer bijna eind maart. In Nederland eindelijk een beetje lente, en hier nog steeds de moesson. Dit jaar lijkt het minder dan vorig jaar, maar toch wel bijna iedere dag 's middags behoorlijk regen. Heb het tot begin maart behoorlijk druk gehad met het vullen van de container van Anke, mijn nichtje. Zij heeft een wholesale bedrijf, mn dingen voor in, op en rondom het huis, en dit jaar voor het eerst proberen ze Indonesie.

En dan dus vooral recycled dingen, zoals

- tassen, poufs, van alles en nog wat gemaakt van recycled billboard (banners, hier dus ook 'spandoek' geheten!). Een nederlandse vrouw is dat begonnen hier, en het is gewoon 'cool' spul. Dyrt heten ze, ik zal als ik naar europa kom, wel van alles en nog wat van haar meenemen.

- ook tasjes (zie foto) gemaakt door Mother & child, moeders die dit maken van plastic gevonden op de vuilnisbelt

- tassen, wasmanden, prullemanden etc ook weer van plastic gevonden op de vuilnisbelt

- papieren tassen, gemaakt van recycled krantenpapier op Sekolah Kami, een school op de vuilnisbelt (zie foto's), waar ik op dit moment engelse les geef. Anke had er ongeveer 3000 van besteld, dus die kinderen zijn weken bezig geweest, een hele challenge..voelde me ook wel een beetje bezwaard, leek wel kinderarbeid......dit ging echter ook onder de noemer 'leren en discipline', goed voor hun eigenwaarde to accomplish something, en ze verdienden er ook nog wat aan, dus...

Maar goed, met al deze zaken hebben we dus een 20 F container gevuld..komt begin april aan in Rotterdam en dan zal je het ook zien in Nederlandse winkels...wel bijzonder!

Verder ben ik nog steeds bezig met de straatkinderen, een intensieve tijd, omdat het niet zo goed gaat daar. Vorige week hadden 7 kinderen dengue, er liepen veel kinderen weg, er werden veel kinderen gepest....hopelijk een beetje meer onder controle op dit moment. We gaan waarschijnlijk met een aantal mensen naar Pnomh Pen om daar een projekt te bezoeken waar de kk een restaurant zijn begonnen, onder leiding van Fransen trouwens. Super interessant, lijkt me.

Op Sekolah Kami (onze school) dus engelse les, daar ben ik v.a. begin januari mee bezig en het is echt geweldig. Ik heb wat engelse simpele liedjes gedownload en veel dingen gekopieerd. Veel plak- knip- en kleurwerk, het is helemaal leuk. Als de kinderen me zien, beginnen ze al te zingen. Leuk om iedere week op zo'n school te zijn, je leert iedereen, ook de mensen die er werken, steeds beter kennen.

Verder heb ik het ook redelijk druk met de Nederlandse Club (DNC), die met name veel aktiviteiten organiseert hier. Nu de verkiezingen eraan komen moet iedereen natuurlijk geinformeerd worden hoe je stemmen moet vanuit het buitenland....de Nederlanders wonend in het buitenland maken 10% van de stemmen uit..wist je dat??
Verder volgen we hier natuurlijk het nederlandse nieuws etc. dus we zijn wel op de hoogte.

We zijn vorige week in Yokjakarta geweest, of eigenlijk meer in mid java, geslapen vlakbij de Borodudur, wel bijzonder, je voelt echt dat die prachtige tempel heel dicht bij is, wat toch een ander gevoel geeft dan dat je even snel snel vanuit Yokja erheen gaat. En prachtig midJava, naar het Dieng Plateau, waar je ook merkt hoe oud je bent. Ik bezocht Dieng de eerste keer ongeveer 30 jaar geleden toen het nog volledig ongerept was...ja..die goeie oude tijd... En toen nog 1.5 dag Yokja, leuk altijd. Arjen bezwoer me NOOIT in een bedjak te stappen, uiteindelijk kreeg ik hem zover en ook nog vastgelegd voor het nageslacht!

De komende periode planplan (= rustig aan). Met Pasen blijven we hier, en daarna geen echte trips op stapel. Behalve natuurlijk naar singapore, daar komen we regelmatig! In juni komen we naar Europa. We zullen dan waarschijnlijk net Obama missen die nu na 2 x afzeggen in maart, in juni schijnt te komen. Nou ja , daar missen we niks aan. Iedereen hier maakte zich nu al druk over zijn komst, omdat dan de helft van de doorgaande wegen afgesloten worden, zodat Jakarta helemaal vast zit die dagen....nog veel erger dan normaal en dat is al heel erg.

Verder heb ik een IPhone gekregen van Arjen waar ik stiekem een beetje verliefd op ben, hij ligt iedere nacht naast me op het nachtkastje......wat een geweldig speelgoed...en ik heb er nu skype op gedownload, waar door je overal voor bijna niks kunt bellen...wat een wonderbaarijke wereld toch!

GONG XI FA CAI happy Chinese NewYear

Happy Chinese New Year – Gong Xi Fa Cai



A.s zondag 14 februari wordt hier Chinese Newyear gevierd. In Indonesie een slap aftreksel van hoe het gevierd wordt in Singaopre, let alone China!

Hier vieren we het nu voor het 2e jaar: het houdt in dat we uitgenodigd zijn door de opper baas van arjen, hele rijke chinese mensen, voor de lunch. We zijn niet de enigen: er zijn ongeveer 250 genodigden, een groot gebeuren dus. Een soort foodmarket, met allerlei stands met het meest heerlijke eten. Ongelooflijk wat een organisatie.

Op 14 februari zal er afscheid genomen worden van het jaar van de Os en het jaar van de metalen Tijger wordt ingeluid. In principe duren de feestelijkheden ten minste 2 weken, tot er volle maan is en het Lantaarn Festival heeft plaatsgevonden. In Singapore maakten we dat allemaal van veel dichterbij mee, natuurlijk,.Hier in Indonesie is er niet eens een dag vrij, omdat Chinese Newyear op een zondag valt.

Wat houdt het nu in : het jaar van de metalen tijger???

De Chinese astrologie bestaat uit 12 dierentekens. Je kunt zo via het internet opzoeken wat voor dierenteken je bent (ik ben bijvoorbeeld uit het jaar van de Rat!)
Bij de dierentekens horen 5 elementen (metaal, water, hout, vuur en aarde), iedere kombinatie vindt plaats om de 60 jaar. Dus het vorige jaar van de metalen tijger was feb 1950 tot feb 1951, en dat jaar was vol tumult. De Koreaanse oorlog begon en Mc Carthy begon zijn 'heksenjacht' tegen communisten.

Volgens de Chinese mythologie passen het tijgerteken en metaal niet goed bij elkaar.Met andere woorden: we moeten niet verwachten dat het jaar 2010 een rustig en vredig jaar wordt.

De Chinese astrologie is erg belangrijk voor chinesen. Als de dierentekens niet compatible zijn (bijvoorbeeld tijger en aap) dan mag een verliefd stel niet met elkaar trouwen, de ouders zullen geen toestemming geven voor het huwelijk.

Op Chinese Newyear zelf hopen we dat het regent: dat wordt beschouwd als good luck!

einde 2009 en begin 2010

Ik had een mooie 2009 jaarbrief gemaakt om aan een ieder op te sturen. Daar is het uiteindelijk niet van gekomen. Het jaar 2009 is afgesloten met de dood van onze moeder die op eerste Kerstdag is overleden. Natuurlijk verwacht, en iedereen gunde haar de rust, het loslaten. Ze heeft die dag nog 'zalig kerstfeest' (ze is en blijft een katholiek) tegen mijn oudste zus Alice gezegd, en die avond, wel na het nuttigen van ieders Kerstdis, heeft ze, kennelijk heel rustig, haar laatste adem uitgeblazen. Ik zat net weer een paar dagen in Jakarta, dus moest spoorslags weer terug.

Ze is woensdag 30 december gecremeerd en we hebben haar leven gevierd.Tineke heeft de gehele muziek verzorgd, de liederen gezongen en fluit gespeeld met een trio musici, ontroerend mooi. Madeleine heeft het lied gezongen "Twilight', en ieder van ons heeft wat gezegd. Een waardig afscheid van een markante dame.

Toen ben ik weer spoorslags op Oudjaar richting Jakarta vertrokken, champagne uit een plastic bekertje gekregen van de KLM (hoezo..business class???) om 12 uur, en een paar tranen geplengd denkende aan een eerste 'moederloos' jaar ( me ook beseffend hoe bevoorrecht we allemaal waren dat we zo lang van haar hebben mogen genieten). Op Nieuwjaar 's avonds aangekomen in Jakarta, direkt door naar Malang, alwaar Arjen, Isa en Max op me wachtten. Dit was een trip die we al lang hadden gepland. Volgende dag naar de Bromo, een vulkaan in Oost Java. Daarna Surabaya, en toen weer terug naar Jakarta. Een geweldige trip, en gelukkig ook uiterst relaxed.

Nu begint het 'gewone' leven weer, vandaag bij KDM geweest, het regent enorm op dit moment, dus weer grote verkeers -opstoppingen. Volgende week alweer een drukke agenda, met als hoogtepunt dat Alice komt. Die 'doet' 3 weken Maleisie en Indonesie met een vriendin. Heel leuk! Misschien gaan we nog naar Bali met z'n allen.

Al met al een onwerkelijk begin van het nieuwe jaar....onwerkelijk omdat mijn moeder er niet meer is, een klein gaatje in de ziel. Indonesie is dan wel ver weg hoor, ik zou graag wat meer hebben willen delen met mijn familie...maar ja...c'est la vie...

Lieve mensen, voor een ieder die ik nog niet persoonlijk heb gesproken of geemaild: een heel goed 2010 toegewenst. Veel beweging, genieten en gezondheid!

tot het volgende bericht wat vast vrolijker is. Het goed nieuws trouwens: met mijn rug gaat het, ondanks alle onwelkome vliegtochten etc, redelijk goed. GELUKKIG!!
XXXX