Saturday, October 10, 2009

de rug: oefening in GEDULD brrrrrrrr en ander nieuws




Ja, al 2 maanden, vanaf mid-augustus, klein drama RUG. Akute hernia, ik die NOOIT last van m'n rug heeft gehad, kan er nu van meepraten. In het begin denk je..nou dat gaat natuurlijk snel over......bruuske bewegingen leer je al snel af...alles gaat in slow motion....allemaal heel vreselijk, als je, zoals ik, alles CEPAT CEPAT..snelsnel..wilt doen.

en ook het idee van gehandicapt zijn...ondertussen heb ik met 'de rug' een paar keer alleen gereisd. Ben dan zooooo blij dat ik hier in Indonesie zit, met de porters die alles voor je doen. Met die rug, koffer op & af de security etc is een absolute no go en een marteling..goh, wat ben ik die mannen gaan waarderen. en dan wachten in de rij......wanhopig op zoek naar een soort zitplaats....uiteindelijk zitten op de trolley,
me herinnerend hoe ik in sumatra, ziek van de rugpijn, er nog een maagdarm overheen kreeg, eerst van padang (ja..waar de aardbeving was, dit was een week tevoren..) naar medan vloog, ik vond het al fantastsch dat ik dat uberhaupt gehaald had, en toen er nog een 7 (!!!) uur durende autorit en een 1.5 uur durende boottocht over heen kreeg...dit, zal ik je vertellen, was geen feest...

ja ach ja, de kommer en kwel van .....gelukkig ben ik een beetje uit het dal aan het komen, pijn wordt meer manageable, leef nog als een bejaarde, maar dat moet toch steeds beter gaan, en ik vind weer dingen leuk! Heb ik de afgelopen maanden niet meer gevoeld, alles was een te grote effort, ja en dan verlies je dus je 'zin'.

Verder, ondanks alles, dus wel wat gedaan. KDM staf kwam hier, ik grotesk op de bank, nou dat ging best wel goed. Ben dus naar Sumatra gegaan met vrienden van Arjen, interessante trip, ondanks mijn handicap, en een week later zat ik bij een vriendin in Kuala Lumpur. Ik ging er heen voor haar, zij heeft een eigen bedrijf, en ze had erg de behoefte om tegen iemand aan te praten: het was een prima bezoek.

Komende periode redelijke rust bij de stukken, jakarta, eigen leven weer oppikken, en dat voelt prima. Hierbij even wat fotoos va de afgelopen periode. Sumatra, KDM met de BATS band uit ShangriLah hotel, arjen tussen de kinderen...leuk

Tuesday, October 6, 2009

exit putut

Ja, nog even een kleine staart aan het verhaal van vorige keer. Wij waren dus weg met de lebaran(islamistisch nieuwjaar, heeft iedereen vrij) naar Sumatra voor een week; de auto stond geparkeerd bij Bluebird, de lease maatschappij. Op het nieuwjaar zelf, groot familiefeest, komt Putut, onze chauffeur, en zegt tegen de security daar, dat wij onverwacht zijn teruggekeerd. Neemt de auto,ongelooflijk..ik voorvoelde al dat hij iets wilde doen en waarschuwde nog...geen herhaling van een jaar geleden toen hij ook de auto 'leende' toen wij weg waren.Lang verhaal kort: zijn werkgever (ook bluebird) komt erachter dat de auto in werkelijkheid wordt gebruikt om zijn familie te transporteren. Toen arjen belde en vroeg waarom, "sir I needed a car for my big family. I'm sorry that i forgot to ask you to borrow it". Putut, drama natuurlijk, 3 kinderen waarvan er een pasgeboren, op staande voet ontslagen. Ja en wij missen hem echt wel....maar ja wat kan je doen? Moeilijk dat soort dingen: de verleiding ligt op de loer.
Maar ook eigen veantwoordelijkheid en ontzettend stom wat hij heeft gedaan. Typische reaktie van veel indonesiers: yeah, sorry, fatal mistake.....hoe bedoel je, mistake....heel indonesisch...verantwoordelijkheid nemen voor iets, is iets wat vreemd is. Zelfs de taal duidt daarop: in heel veel gevallen wordt bijv niet gezegd: 'ik zal dat doen', maar 'dat zal door mij worden gedaan', subtiel verschil.....

En nu hebben we een andere driver..Yayan..ja geen Putut meer, jammer